Donoren stellen voorwaarden aan verdere ontwikkelingshulp

De door koning Gyanendra persoonlijk samengestelde regering had voor de volgende drie jaar 560 miljoen dollar aan ontwikkelingssteun gevraagd voor haar ambitieuze armoedebestrijdingplannen. Nepal is een van de armste landen ter wereld, en zo’n 60 procent van het jaarlijkse budget voor ontwikkeling komt van de internationale donorgemeenschap.

Dat het land fondsen nodig heeft is duidelijk, maar de meeste donoren op de bijeenkomst van de Nepalese Ontwikkelingsbank, de Nepalese overheid en de Wereldbank stelden dat de meeste ontwikkelingssteun zonder terugkeer naar de democratie en zonder vredelievende oplossing nutteloze verspilling zou zijn. Zolang vrede, democratisch verkozen bewindslieden en een doeltreffend beleidskader niet zijn ingevoerd, is Zwitserland niet in een positie om nieuwe afspraken voor financiële hulp te maken, zei het Zwitserse Agentschap voor Ontwikkelingssamenwerking na afloop van de conferentie. Zwitserland is een van de belangrijke donoren van Nepal.

Ook Duitsland en India weigerden onvoorwaardelijke steun. De Amerikaanse overheid zei dat het de hulp wel zou voortzetten, maar ook zij moedigden de koning en de politieke leiders op om de democratische instellingen te herstellen en een gemeenschappelijke strategie te ontwikkelen om de politieke crisis en de opstand op te lossen.

De politieke partijen in Nepal hadden de donorconferentie geboycot om de donoren te dwingen een standpunt te bepalen. Sinds 1 april organiseren de partijen dagelijks straatprotesten in de Nepalese hoofdstad die een terugkeer naar de democratie eisen. Nepal bezit niet langer een democratisch verkozen regering sinds de koning die in oktober 2002 naar huis stuurde en op eigen houtje een nieuwe regering samenstelde. In mei 2002 al werd het parlement ontbonden. De koning zegt dat hij binnenkort verkiezingen wil houden, maar maakte nog geen datum bekend.

Drie belangrijke donoren, de Zwitserse, de Duitse en Britse overheid lieten donderdagavond ook weten dat ze de ontwikkelingsprojecten in het district Kailali en het hele Karnaligebied in het westen van Nepal opschorten omdat de streek niet veilig is.

Voorafgaand aan de donorconferentie heerste er verdeeldheid onder de donoren over de te volgen strategie. De meeste Europeanen wilden dat de Nepalese overheid eerst beloften zou doen, de VS en India hielden vol dat voortdurende steun onmisbaar is om Nepal de maoïstenopstand te laten overleven. De eerste groep kreeg steun van een verklaring van Amnesty International, die de donoren opriep om erop aan te dringen dat het toezicht en herstel van de mensenrechten centraal staan in alle ontwikkelingsplannen. Zowel het leger als de Communistische Partij (de maoïsten) pakken willekeurig mensen op en sluiten ze op en maken zich schuldig aan gijzelnemingen, martelingen, ‘verdwijningen’ en onwettelijke moorden, stelde Amnesty, en zonder dringende en algemene maatregelen hiertegen zullen plannen voor sociale en economische ontwikkeling steeds irrelevanter en moeilijker uitvoerbaar worden.

De Nepalese minister van Financiën, Prakash Chandra Lohani, die de laatste sessie van de donorconferentie voorzat, zegt dat de regering binnen het jaar verkiezingen wil houden om de politieke situatie recht te trekken, en dat ze bereid is tot vredesonderhandelingen met de maoïsten als die ernstig genoeg zijn.