Dromen van Iran

Hét probleem voor De Craemer was dat ze haar journalistieke reis door het land van haar duizend-en-één-dromen maakte tijdens verkiezingen en de woelige nadagen ervan terwijl de wereldmedia er bovenop zaten. Wat schrijf je dan nog in een boek dat een jaar later verschijnt? De Craemer lost dat uitsteked op door haar boek te situeren tussen reisverslag (de verwijzing naar Paul Theroux legt de lat wel net iets te hoog), een persoonlijk getuigenis en een journalistiek onderzoek. Meestal lukt die evenwichtsoefening uitstekend.
De auteur wordt daarin geholpen door de krachtige fotografie van Pieter-Jan De Pue en de mooie opmaak van het geheel. Het is een boek geworden om te koesteren en te gebruiken bij de volgende opstoten van onvrede en frustratie die Iran de komende maanden en jaren zeker nog zal kennen. Wie op dat moment niet overgeleverd wil zijn aan de mediaclichés over Iran, die zichzelf sneller herhalen dan een nest konijnen zich reproduceert, heeft aan deze 1001 dromen een goede gids.
Ann De Craemer krijgt ingangen in het leven die andere media zelden hebben. Dat heeft te maken met haar vrouw-zijn, haar kennis van het Farsi en de langzame manier van reizen. Twee minpuntjes: de eindredactie had een beetje strenger mogen zijn op de zelfbeschouwingen van de auteur (dat ze op de laatste bladzijden tweemaal op evenveel regels met gierende zenuwen in de keel moet afrekenen en daarna te kennen geeft dat haar geloof in Iran alle bergen in het land zal verzetten, dat is er een beetje over) en iemand had moeten voorkomen dat de bijschriften bij de foto’s het karakter hebben van een gemiddeld vakantie-album. Maar verder: niets dan lof voor twee jonge en veelbelovende journalisten die veel ruimte en steun verdienen in een helaas verschalend landschap.
Duizend-en-één-dromen. Een reis langs de trans-Iraanse spoorlijn door Ann De Craemer en Pieter-Jan de Pue (foto’s) is uitgegeven door Lannoo Spectrum. 191 blzn. ISBN 978 90 7744 514 3