Drugshandel bedreigt Hondurese natuur

In het nationaal park Capiro Calentura, een gebied aan de noordkust van Honduras met meer dan 7500 hectare tropisch en subtropisch bos, is het kanaal tussen zee en lagune een belangrijke route voor drugskoeriers geworden. Wie niets met de drugshandel te maken heeft, durft daar niet meer te komen. Aan de rand van het park bevinden zich verscheidene clandestiene landingsbanen voor vliegtuigen.
Volgens het VN-Bureau tegen Drugs en Misdaad (UNODC) is Centraal-Amerika een van de belangrijkste transitzones voor drugshandel. In 2007 werd wereldwijd 700 ton cocaïne onderschept, waarvan 91 ton in Centraal-Amerika alleen.
Binnen- en buitenlandse drugshandelaars kopen grond in de omgeving van het natuurpark zodat ze hun transacties beter kunnen controleren. Daardoor worden ook de natuurlijke bronnen onbereikbaar. “Het is triestig om te zien hoe we het kostbaarste in onze streek verliezen: onze parken en onze waterbronnen”, zegt een boer die, zoals bijna iedereen in de streek, anoniem wil blijven. “Vandaag slagen we erin te overleven, we hebben net eten genoeg, maar wat het morgen wordt, weet ik niet.”
Het park telt meer dan 60.000 inheemse inwoners, onder wie de Garufina en de Pech.

Grijze zone

De wet waarmee het park bescherming kreeg, dateert van 1992, maar na bijna twintig jaar bevindt het zich nog altijd in een grijze zone. De overheid heeft verschillende malen de grenzen van het natuurgebied aangeduid, de laatste maal in 2006, maar die werden niet in een decreet omgezet dat hen wettelijk bindend maakt. Daardoor moet het natuurpark elke dag terrein prijsgeven aan de landbouw, het toerisme, en nu ook aan de drugshandel.
In Honduras worden beschermde natuurgebieden bovendien beheerd door niet-gouvernementele organisaties via convenanten met de staat. Deze ngo’s krijgen geen financiële steun en vaak zelfs geen technische en wettelijke hulp van de overheid.

Toeristische complexen

Ook het toerisme rukt op. Het Canadese Life Vision Properties bouwt twee toeristische complexen in de bergen en bij het strand aan de rand van het natuurpark. “Vroeger konden buitenlanders geen grond kopen op minder dan 2 kilometer van het strand”, zegt een anonieme bron bij de Fundación Calentura y Guaimoreto (Fucagua), een stichting die sinds 1991 instaat voor de bescherming van de zone.
Fucagua probeert het Instituut voor Bosbescherming, een overheidsorgaan, nu zover te krijgen dat ze de grenzen van het natuurgebied door het parlement laat vastleggen. Honduras kan daarvoor een beroep doen op Procorredor (2006-2012), een project voor duurzaam beheer van de Midden-Amerikaanse biologische corridor, dat hoofdzakelijk gefinancierd wordt door de Europese Unie.