Ecuador kiest voor Chávez-vriend Correa

Correa identificeert zich met de linkse regeringen die in de meeste Latijns-Amerikaanse landen aan de macht zijn. Hij noemt zichzelf een vriend van de Venezolaanse president Hugo Chávez, het enfant terrible van de Latijns-Amerikaanse politiek.

Een vrijhandelsakkoord met de VS zal hij niet tekenen, beloofde Correa tijdens zijn campagne. Voor hem komt de economische integratie van Zuid-Amerika op de eerste plaats. Correa heeft aangekondigd dat hij de buitenlandse schuld zal proberen te laten herschikken en dat hij de contracten met de petroleummaatschappijen wil herzien die de Ecuadoraanse olievelden ontginnen

Toch lijkt Correa op economisch vlak niet de onderste steen boven te willen halen. Correa had zware kritiek op de invoering van de dollar als nationale munt in 2000, maar verklaarde tijdens zijn campagne dat hij de maatregel niet meteen ongedaan wil maken. Op lange termijn kan er volgens hem wel naar een alternatief worden gezocht – bijvoorbeeld een gemeenschappelijke Zuid-Amerikaanse munt.

Correa doet alles snel. Hij studeerde economie in Ecuador en was amper 25 toen hij tot professor benoemd werd. In 1991 haalde dankzij een beurs van de Belgische overheid een MA economie aan de universiteit van Louvain-la-Neuve. Later doctoreerde hij in de VS, om daarna zijn academische carrière in Ecuador voort te zetten. Hij legde zich onder toe op ontwikkeling en onderwijs.

Sinds 2005 doet de nu 43-jarige Correa ook de Ecuadoraanse politiek naar adem happen. Vorig jaar werd hij voor drie maanden als minister van Economie in de regering van Alfredo Palacio gehaald. Correa kwam aan het hoofd van de Alianza PAIS, een coalitie van linkse en nationalistische partijen. Die alliantie heeft geen meerderheid in het Ecuadoraanse parlement, wat het regeringswerk van de nieuwe president kan bemoeilijken.

Ecuador lijkt zich onder Correa kritischer te zullen opstellen tegenover de Verenigde Staten. “Mijn regering zal niet deelnemen aan het Plan Colombia”, verklaarde Correa in een interview met IPS. Het door de VS gefinancierde plan stelt het Colombiaanse leger in staat de grote middelen in te zetten tegen de drugsmaffia en tegen opstandelingen. Een deel van dat offensief speelt zich af aan de grens tussen Colombia en Ecuador. Colombia en de VS zouden willen dat Ecuador een bijdrage levert aan de inspanningen. Sommige rebellen zouden in Ecuador hun toevlucht zoeken. Correa zegt dat hij als staatshoofd niet zal toelaten dat Colombiaanse rebellen, rechtse doodseskaders of militairen voet zetten op Ecuadoraans grondgebied.

“Ecuador gaat ook de guerrillero’s van de FARC (de machtige Colombiaanse rebellengroep die sterk staat in het grensgebied) geen terroristen noemen”, zei Correa. Colombia en de VS doen dat wel, maar de overige landen van Zuid-Amerika en de VN gebruiken de term niet.

De meerderheid van arme Ecuadoranen verwacht van Correa een uitgesproken sociaal beleid. De Alianza País, de politieke beweging van Correa, beloofde dat de uitkeringen voor arme mensen zullen verdubbelen, dat er meer investeringen komen in het onderwijs en in de gezondheidszorg en dat kleine bedrijven zullen kunnen rekenen op microkredieten.

De tegenkandidaat van Correa was de 55-jarige magnaat Álvaro Noboa. Hij bezit bananenplantages, scheepvaartbedrijven, exportondernemingen en banken; zijn fortuin wordt op 2,3 miljard euro geschat. In zijn campagne stelde Noboa voor de belastingen te verlagen om op die manier meer investeringen aan te zwengelen. Hij pleitte ook voor de privatisering van staatsbedrijven en wilde van Ecuador een internationaal financieel centrum maken, naar het voorbeeld van Panama.

Ecuador heeft de laatste jaren geen geluk met zijn presidenten. De in 1998 verkozen Jamil Mahuad werd in 2000 aan de kant gezet na een inheemse opstand. Vorig jaar moest Lucio Gutiérrez voortijdig opstappen.