Evangelische christenen houden nog altijd van Republikeinen

Wat betekenen de verkiezingsresultaten voor de toekomst van christelijk-rechts in de Verenigde Staten? Rond die vraag draaien de meeste discussies al wekenlang.

Sommige conservatieven lieten hun Republikeinse broeders direct na de uitslag in de kou staan. Volgens James Dobson, van Focus on the Family, is het niet zo dat kiezers niet meer achter een conservatieve koers staan. De oorzaak van de nederlaag lag volgens hem juist in het feit dat de Republikeinen niet meer voldoende op de barricaden staan voor die kwesties.

Een van de vragen die de analisten voor de verkiezingen bezighield, was of alle Republikeinse schandalen en het slechte nieuws uit Irak de conservatieve christenen ervan zou weerhouden te gaan stemmen. Dat gebeurde niet. De New York Times meldde dat 24 procent van de stemmers zichzelf betitelde als evangelisch of ‘wedergeboren christen’. In 2004 was dat 23 procent. Zeventig procent van de evangelicals stemde voor Republikeinse kandidaten. In 2004 was dat maar twee procent meer.

De conservatieve columniste Maggie Gallagher, onder meer verbonden aan het Institute for American Values, heeft een tamelijk unieke verklaring voor de verkiezingsuitslag. “Ondanks Ted Haggard, Mark Foley, Dick Armey, John Ashcroft, Ryan Sager, David Kuo en alle andere pogingen om hen ervan te overtuigen dat de Republikeinse Partij hen eenvoudigweg misbruikt, blijken evangelische christenen toch in overweldigende meerderheid Republikeins te hebben gestemd”, aldus Gallagher. “Hun stem alleen is niet genoeg, maar zonder hun stem zijn de Republikeinen nergens.”

Wat Gallagher lijkt te zeggen, is dat conservatieve christenen nog steeds achter de Republikeinen staan, ‘ondanks’ de ethische schandalen rond de vooraanstaande Republikein Tom DeLay, het voormalige congreslid Randy ‘Duke’ Cunningham en de inmiddels veroordeelde partijlobbyist Jack Abramoff. ‘Ondanks’ de val van Republikein Mark Foley (die aftrad wegens het versturen van seksueel getinte mails aan minderjarigen), ‘ondanks’ het drugs/seksschandaal rond voorganger Ted Haggard, leider van een van de meest prominente megakerken in de VS, en ‘ondanks’ David Kuo’s onthullingen dat de regering-Bush uit puur opportunistische motieven heult met evangelische leiders.

Gallaghers commentaar doet een intrigerende vraag rijzen: als de moordpartijen in Irak, de Republikeinse lippendienst aan de evangelische agenda en het onethische gedrag van de Republikeinen de evangelische ‘waardenstemmers’ er niet van weerhoudt hun stem in te trekken, wat zou dat dan wel doen?

Ken Connor, een christelijke conservatieve leider die zich consistent heeft uitgesproken tegen de evangelische steun aan leiders die zich onethisch gedragen, legt de oorzaak van het Republikeinse verlies deels wel bij het wangedrag van evangelische leiders. “Het is duidelijk dat zij hebben bijgedragen aan het verlies van de Republikeinen en dat ze aan geloofwaardigheid hebben verloren”, schreef hij na afloop van de verkiezingen in een commentaar.

“Toen de excessen rond Tom DeLay aan het licht kwamen, sloten christelijke politici de rijen om hem te steunen”, zegt Connor, oud-voorzitter van de Family Research Council en nu hoofd van het Centre for a Just Society. “Toen het schandaal rond Mark Foley aan het licht kwam, gaven christelijke groeperingen iedereen de schuld behalve de Republikeinse leiders zelf.”

“Waarom gedragen prominente christelijke organisaties en leiders zich zo? De trieste waarheid is dat veel van hen verleid zijn door de politieke cultuur in Washington D.C. Ze identificeren zich zo sterk met personen en partijen, dat ze het zicht op hun eigen grondbeginselen zijn kwijtgeraakt. Door het gedrag van de Republikeinse Partij goed te praten, hebben conservatieve christenen aangestuurd op het verlies in 2006.”

Cal Thomas, een bekende columnist in de VS, wees in een recent artikel op de gevaren die dreigen als mensen “geïnfecteerd raken” met politieke macht. “Dat leidt er vaak toe dat het gevoel voor normen en waarden verduistert.” De kwestie rond Republikein Don Sherwoord uit Pennsylvania, die zijn zetel kwijtraakte aan een Democraat, is daar een voorbeeld van, zegt Thomas. “Hij bedroog zijn vrouw en wordt verdacht van aanranding. Toch scoort hij op de ‘goedkeuringslijst’ van Focus on the Family Action, nog steeds 85 procent. En als hij voor het amendement om de status van het huwelijk te beschermen gestemd had, dan had hij de maximale 100 procent gescoord.”

Ondanks dergelijke kritiek, lijkt ontkenning van de problemen nog steeds de boventoon te voeren in de analyses na de verkiezingen. Dominee Lou Sheldon, hoofd van de Traditional Values Coalition: “We weten dat de Amerikanen achter ons staan. Ze zijn gewoon in de war.”

Op 8 november beschuldigde James Dobson de Republikeinen ervan dat ze te weinig luisteren naar de stem van conservatieve christenen. Als ze in 2008 weer aan de macht willen komen, dan zullen ze hun conservatieve principes moeten herontdekken, stelde hij.

De website JewsOnFirst verwacht dat christelijk-rechts zijn agenda de komende jaren agressief zal blijven promoten, vooral in staten waar de Republikeinen nog steeds een meerderheid hebben en christelijk-rechts het partijapparaat beheerst.