'Geen aandacht voor echte problemen Afghanistan'

Nakamura, de winnaar van de Ramon Magsaysay-prijs - het Aziatische equivalent van de Nobelprijs voor de Vrede - leidt een ziekenhuis in Peshawar, een Pakistaanse stad niet ver van de Afghaanse grens, en drie gezondheidsposten in Afghanistan. Volgens hem geven de nieuwsberichten over steeds weer nieuwe aanslagen en de aanhoudende jacht van Amerikaanse troepen op de overblijvende Talibanstrijders een vertekend beeld van de werkelijkheid in Afghanistan.

Voor de Afghanen is de droogte nu het grootste probleem, en de internationale gemeenschap zou zich daar meer zorgen over moeten maken dan over de politieke strubbelingen in het land, zegt Nakamura. Meer dan de helft van 20 miljoen Afghanen heeft te lijden onder het gebrek aan neerslag dat de voorbije jaren ook delen van Centraal-Azië, China, India, Pakistan, Iran en Irak trof. Nakamura schat dat 4 miljoen Afghanen kort voor grote voedseltekorten staan; als er niet meer noodhulp komt, kunnen er in de nabije toekomst één miljoen hongerdoden vallen.

De Afghaanse boeren zitten al lang op zwart zaad. Er wordt gezegd dat twee jaar geleden ongeveer 90 procent vee is gestorven, verduidelijkt Nakamura. Maar het gebrek aan drinkwater zorgt nu voor bijkomende problemen. Op sommige plaatsen hebben we mensen gezien die kilometers moesten lopen om water te halen - sommige mensen zijn daarvoor een hele dag onderweg. Velen drinken vervuild water, wat tot allerlei ziekten leidt. Daardoor sterven vooral veel kinderen.

De Peshawar Association van Nakamura, die al twintig jaar actief is in de regio, houdt zich in Afghanistan al lang niet meer alleen bezig met gezondheidszorg. De voorbije drie jaar hielp de organisatie Afghaanse boeren ook waterputten te graven. In maart begon de Associatie met de werken aan een 16 kilometer lang kanaal in het oosten van het land. Daarmee zullen 2.000 hectaren akkers bevloeid kunnen worden die door de droogte onbruikbaar zijn geworden.

Nakamura, die in Japan gerespecteerd wordt voor zijn onbevangen kijk op ontwikkelingssamenwerking, heeft kritiek op het feit dat 70 procent van de internationale hulp voor Afghanistan naar VN-organisaties en buitenlandse ngo’s gaat. Daardoor heeft de overheid weinig armslag om in te spelen op de noden die door de Afghanen zelf worden geformuleerd. De Japanse arts heeft er ook geen begrip voor dat Amerikaanse troepen maar blijven jagen op voormalige Talibanstrijders, waardoor sommige delen van het land nog altijd oorlogszones zijn. In die gebieden worden de economische problemen van de bevolking alleen maar groter, waardoor nieuw geweld steeds waarschijnlijker wordt.