"Geld is niet het probleem voor Zuid-Afrikaanse strijd tegen aids"

Gezondheidsdeskundigen, ontwikkelingsmedewerkers en politici van 52 landen zijn in Durban samen om de laatste strategiëen te bespreken in de strijd tegen de ziekte. De voorzitter van de bijeenkomst, Professor Linda-Gail Bekker van het Desmond Tutu Hiv Centre, gaf toe dat er sinds de eerste conferentie in 2000 “nog geen grote doorbraken waren”.
Dr. John Hargrove, directeur van het centrum voor Centre for Epidemiological Modelling and Analysis van het Zuid-Afrikaanse Bureau voor Wetenschap en Technologie, nam het op voor de medische besnijdenis bij mannen en antiretrovirale middelen (ARV) als speerpunten in de strijd tegen hiv. De besnijdenis bij mannen kan volgens Hargrove “miljoenen levens redden in de volgende tien jaar” omdat daarmee risico op hiv-besmetting met 35 procent daalt.

Geen financieel probleem

Hij had het ook over ARV’s als een “defensief wapen” naast het normale gebruik als behandeling. “Als we erin zouden slagen om iedereen te laten testen en meteen ARV’s toe te dienen bij een positieve test, zouden we hiv kunnen uitroeien en tuberculose drastisch terug kunnen dringen.” Over de financiële middelen maakt Hargrove zich geen zorgen, omdat het veel duurder zou zijn om aids de vrije loop te laten.
Prof Hoosen Coovadia, Professor aan de University of KwaZulu-Natal (UKZN) in Durban is het eens met Hargrove dat geld niet de grootste drempel is de strijd om de preventie en behandeling uit te breiden in Zuid-Afrika. “We hebben als land de nodige middelen. Het gaat om politieke wil, de toekenning van budgetten en het juiste gebruik van die middelen”, zegt hij.
De grootste drempel zit volgens de professor op het provinciale niveau, waar budgetten niet op de juiste en meest efficiënte manier toegekend worden. “Het fundamentele probleem is dat we veel praten maar weinig doen”, klaagt hij.

Verkiezingen

Bovendien zijn de meeste politici momenteel vooral begaan met de verkiezingen op 22 april, eerder dan met besturen, zegt hij. “Dit is een land dat uiteenvalt met zo’n duizend mensen die elke dag sterven, maar iedereen is bezig met de verkiezingen in plaats van met het beleid.”
De Zuid-Afrikaanse vice-president, Baleka Mbete, geeft toe dat alle plannen niet zullen werken zonder politieke wil, maar ze is het niet eens met het feit dat het financiële plaatje rond is. Volgens Mbete stijgt de kost van de private gezondheidszorg en is het niet mogelijk om de ARV-therapie betaalbaar te houden. Ze belooft wel dat de overheid “verschillende manieren zal onderzoeken om de geneesmiddelen betaalbaar te maken, waaronder een hervorming van de private sector.”
Dr. Gustaaf Wolvaardt, directeur van de Foundation for Professional Development, riep op tot grotere investeringen in de opleiding van medisch personeel. “Honderdduizenden mensen sterven nodeloos door een gebrek aan beheerscapaciteiten in de openbare gezondheidsdiensten”, zei hij. Volgens Wolvaardt moeten managers die incompetent zijn, verwijderd worden. De centra moeten een grote verantwoording afleggen. “Als je de strijd niet kunt meten, kun je hem ook niet beheren”, legt hij uit. “Strategische plannen zijn prima, maar het probleem is een gebrek aan implementatie.”