Goed gek

Christel Martin vertelt in Haat heeft niet het laatste woord het verhaal van Maggy en haar centrum. Martin is een goede vriendin van Maggy en het boek is een lofuiting aan Barankitse geworden. Verwacht geen politieke details of een geschiedenis van de oorlog, maar wel een hartverwarmend boek over een opmerkelijke vrouw waarin menselijkheid het belangrijkste woord is.
Steeds opnieuw wordt de lezer gewezen op de dingen waartoe een mens in staat is als hij gelooft in de liefde en in God. Het komt voor een Europese lezer wat moraliserend over, al is het inderdaad dankzij haar geloof dat Maggy kon wat andere -ook gelovige- Burundezen blijkbaar veel moeilijker konden: etnische grenzen overschrijden. ‘De oorlog in Burundi zorgde ervoor dat álles en iedereen een etnische connotatie kreeg, maar Maggy trok zich daar niets van aan.
Ze durfde als enige getuigen op processen en het woord verzoening in de mond te nemen. Dat was volgens haar nodig, want de gekende rechtsapparaten zouden onvoldoende zijn om al het onrecht aan te klagen.’ Barankitse introduceerde daarom al een soort van waarheids -en verzoeningscommissie voor het einde van de oorlog. ‘Maggy neemt geen blad voor de mond en geeft kritiek op internationale hulp die volgens haar te veel focust op materiële hulp en noodhulp.
Ze willen vooraf altijd precieze aantallen, maar hoe kan je nu weten hoeveel slachtoffers er gaan bijkomen? Ze is ook tegen westerse adoptie, ze heeft gezinsvervangende structuren opgericht voor de wezen waarbij de oudsten zorgen voor de kleintjes.’ Want uiteindelijk, zegt Barankitse, ‘kan materieel welzijn nooit het toebehoren tot een bepaalde cultuur vervangen.’ (sg)
Haat heeft niet het laatste woord door Christel Martin, is uitgegeven door Manteau. 206blzn,  ISBN 90-223-1984-9