Grenscontroles tussen Afghanistan en Pakistan

Tijdens een presentatie voor het Royal United Services Institute, een Londense denktank, pleitte Athar Abbas voor een striktere controle van de Pakistaans-Afghaanse grens door de NAVO troepen. Abbas staat aan het hoofd van de ISPR, een administratieve organisatie binnen het Pakistaanse leger die de militaire informatie coördineert. Hij benadrukt dat de grens een gezamenlijke verantwoordelijkheid is, maar het Pakistaanse leger heeft naar eigen zeggen 821 checkpoints op de grens, terwijl de NAVO en het Afghaanse leger er maar 112 hebben. Het grensoverschrijdend verkeer belemmert een grootschalige actie om de Taliban te verslaan, zegt Abbas, en hij roept de NAVO dan ook op de grens af te sluiten.

Het is niet de eerste keer dat Pakistan de NAVO aanport. Vorig jaar, in oktober, riep het land de NAVO in Afghanistan ook al op tot het delen van informatie, en sluiting van de grens, in het kader van het gevoerde offensief tegen de Taliban in het Pakistaanse Noordwesten. De vraag kwam toen van Generaal Tariq Majid, tijdens gesprekken met de chef van de Britse strijdkrachten, Jock Stirrup.
Maar enkele jaren geleden waren de rollen omgekeerd. Toen was het de NAVO die eiste dat Pakistan een striktere aanpak zou hanteren. In 2007 riep toenmalig NAVO secretaris-generaal Jaap De Hoop Scheffer al op om de grens te sluiten. Hij zei dat Pakistan niet voldoende inspanningen leverde en dat de Taliban of Al Qaeda militanten probleemloos heen en weer over de grens konden.

Het Pakistaans-Afghaanse grensgebied is een problematische regio met veel conflicten. De sinds 1893 vastgelegde grens, de ‘Durand line’ (genoemd naar toenmalig minister van Buitenlandse Zaken van Brits Indië Henry Mortimer Durand) wordt langs beide kanten nogal soepel geïnterpreteerd. De aanwezige stammen in het gebied, Pasjtoe en Baloetsjen, hebben deze grens ook nooit erkend. Hetzelfde geldt overigens voor de Afghzaanse regering tot op de dag van vandaag, wat de terughoudendheid van Kaboel verklaart om gezamenlijke grensposten met Pakistan te organiseren: dat zou immers als een de facto erkenning van de grens gezien kunnen worden.
Volgens het United States Institute of Peace verkrijgen veel van de volkeren in deze regio een inkomen door het over de grens smokkelen van wapens, drugs en zelfs mensen. Ook zouden Talibanstrijders en Al Qaeda militanten al geruime tijd in de regio verblijven.

Uit het Military Balance 2009 rapport, van het International Institute for Strategic Studies (IISS), blijkt dat de slecht gecontroleerde grens en de niet optimale relaties tussen de landen ertoe hebben geleid dat Al Qaeda en andere opstandelingen actiever kunnen zijn in het grensgebied. Toegenomen handel over de grens, in ongecontroleerde containers, bevoorraadt en helpt deze groepen.