Grijze walvis gezien in Middellandse Zee

Grijze walvissen komen alleen nog voor in het noordelijke deel van de Stille Oceaan, zowel voor de Aziatische als de Amerikaanse kust.
De Amerikaanse bioloog Phillip Clapham, een van de grootste walvisexperts ter wereld, noemt de ontdekking “sensationeel”. De meest plausibele verklaring is dat het om een verdwaald dier gaat, zei hij aan de wetenschappelijke publicatie New Scientist.
Mogelijk is het dier eerst in de Atlantische Oceaan terechtgekomen via de Noordwestelijke Doorvaart, de route die van de Grote Oceaan naar de Atlantische Oceaan voert via het Canadese poolgebied. Onder meer door de opwarming van de aarde is die passage in de zomer ijsvrij. Vervolgens moet het op zijn zuidelijke trek hebben gekozen voor de eerste warmere “lagune” die het tegenkwam, de Middellandse Zee, die het dan via de Straat van Gibraltar is binnengekomen.
Grijze walvissen staan erom bekend dat ze duizenden kilometers ver kunnen zwemmen, maar dat ze zover van hun normale route afwijken, is ongewoon.

Uitgestorven

Andere walvisexperts wijzen er eveneens op dat grijze walvissen zich de laatste jaren verder in het poolgebied begeven als gevolg van het smeltende ijs.
In de Atlantische Oceaan, voor de Amerikaanse en Europese kusten, zijn de grijze walvissen al sinds de achttiende eeuw uitgestorven als gevolg van de jacht. In de Middellandse Zee zijn fossiele resten gevonden. Wellicht kalfden de walvissen daar.
In 2005 riepen Owen Nevin en Andrew Ramsey, wetenschappers van de Universiteit van Central Lancashire in het Britse Preston, op om de grijze walvis opnieuw te introduceren in Europese wateren. Ze stelden voor enkele grijze walvissen uit de Stille Oceaan per vliegtuig over te brengen naar de Ierse Zee. Sommige experts betwijfelden toen over de grijze walvis kon overleven in de Atlantische Oceaan.