Groeilanden groeien dankzij enorme bevolking

De landen met een enorm aantal inwoners hebben internationaal aan belang gewonnen. Ze hebben al een groepsidentiteit – men heeft het over de BRIC-landen (Brazilië, Rusland, India en China) – ook al kennen ze een totaal verschillende ontwikkeling en geschiedenis.

Vroeger was het economisch gewicht van deze landen klein in vergelijking met dat van landen als Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië, die elk ongeveer 60 miljoen inwoners tellen, een derde van de Braziliaanse bevolking, een twintigste van de Chinese.

Japan is groter, maar in de Japanse opmars was technologie belangrijker dan natuurlijke rijkdom en bevolking. Japan had geen petroleum en andere grondstoffen, en bleef zelfs na de oliecrisis van de jaren zeventig groeien.

Binnenlandse markt

Volgens de Braziliaanse econoom Claudio Dedecca, hoogleraar aan de Universiteit van Campinas, halen China, India en Brazilië, die samen goed zijn voor 40 procent van de wereldbevolking, vandaag voordeel uit hun enorme bevolking omdat ze een beleid hanteren “dat de ontwikkeling van de binnenlandse markt combineert met internationale integratie.” In de jaren tachtig en negentig hadden het conservatieve denken en de casino-economie “het belang van de binnenlandse markt verwaarloosd.”

Vroeger stonden de economie en de omvang van een land los van elkaar. Rond het midden van de twintigste eeuw kwam een eind aan een tijdperk waarin kleine landen als België, Nederland en Portugal, landen en territoria domineerden die veel groter waren.
Grote landen gingen de boventoon voeren. De rivaliteit tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie vormde daarvan wellicht het eerste hoofdstuk, de komst van de eurozone  was een antwoord daarop, zegt socioloog Willian Nozaki, van het Onderzoeksinstituut voor Toegepaste Economie  (IPEA) in Brazilië.

Hij ziet de economische groei van China, India en Brazilië als de voortzetting van dit proces, ook al gaat het om verschillende evoluties en zijn hun onderlinge relaties asymmetrisch, met Brazilië dat bijna alleen maar grondstoffen exporteert naar beide Aziatische landen.
Landen met een grote oppervlakte en bevolking doen het vandaag zeer goed in de internationale economie maar “de plaats van elk van hen zal afhangen van de positie die het land regionaal inneemt” en van de kracht van “zijn munt en wapens.”