Groen licht voor omstreden Camisea-pijpleiding

Twee weken geleden had de Export-Import Bank, de belangrijkste financiële instelling in de VS die exportkredieten verleent, een lening van 214 miljoen dollar voor hetzelfde project omwille van milieuredenen afgewezen. Actievoerders hadden gehoopt dat de VS zich daarom ook tegen het project zouden verzetten in het bestuur van de IDB, maar de Amerikaanse vertegenwoordiger onthield zich bij de stemming. De VS hebben 30 procent van de stemmen in de IDB. De 45 andere leden van het bestuur van de bank stemden voor.

De Peruaanse regering Peru is opgetogen over de goedkeuring van de lening. Volgens Roberto Danino, de Peruaanse ambassadeur in Washington, zal het project een verhoging van het Peruaanse bruto binnenlands product meebrengen met één procent, en dat voor de hele tijd dat de pijpleiding in gebruik zal blijven. Het project betekent propere energie, goedkopere stroomtarieven en zelfvoorziening. Peru importeert nu veel benzine en diesel voor zijn elektriciteitscentrales en voor de transportsector; die brandstoffen vervuilen veel meer dan aardgas.

Volgens Danino zullen de Peruaanse regering en de IDB onuitgegeven maatregelen treffen om het milieu bij de verdere aanleg en het onderhoud van de pijpleiding te ontzien. Ook de schaarse bevolking langs het traject zal volgens hem beter worden van het project. Zeven procent van de opbrengst van het project zou in de toekomst ten goede komen aan de mensen die langs de pijpleiding leven. De tegenstanders geloven daar allemaal niets van.

De twee pijpleidingen die het aardgas uit een groot veld in het Amazonewoud naar de afnemers moeten voeren, lopen door kwetsbare gebieden. Een traject van 1.140 kilometer voert naar Lima, een tweede leiding van 520 kilometer eindigt bij een nog te bouwen installatie aan de kust om aardgas vloeibaar te maken en zo via tankers over zee te exporteren. De pijpleiding zou ongerepte gebieden met fragiele ecosystemen doorsnijden in het Amazonewoud en de Andes. Het traject begint in het Nahua-Kugapkakori-reservaat, waar honderden indianen leven die contact met de buitenwereld mijden en geen immuniteit bezitten tegen veel voorkomende ziektes. Toen Shell in de jaren 80 proefboringen uitvoerde in het gebied, stierf bijna de helft van de Nahua’s aan ziekten die de arbeiders hadden meegebracht.

Nu zouden werken van het Argentijnse Pluspetrol en Hunt Oil uit de VS - twee oliemaatschappijen die participeren aan het project - weer nieuwe slachtoffers maken. Andere indianen die buiten het reservaat wonen, melden ook dat ze minder vis vangen als gevolg van de erosie die de aanleg van de pijpleiding op de flanken van de Andes veroorzaakt. De rivieren die naar de Amazoneregio stromen, voeren daardoor veel meer slib mee dan normaal.

De terminal aan de kust is gepland in de buurt van het zeereservaat van Paracas, een gebied waar groene zeeschildpadden, Humboldtpinguïns en andere zeldzame zeevogels voorkomen.

Milieugroepen waren er in geslaagd in de VS veel tegenwind te doen opsteken. Zelfs in het Amerikaanse parlement hadden heel wat volksvertegenwoordigers zich uitgesproken tegen het project. Maar de voorstanders hebben meer invloed op de Amerikaanse regering. De ceo van Hunt Oil uit Texas, de belangrijkste maatschappij in het consortium dat achter het project staat, was een belangrijke financier van de verkiezingscampagne van president George W. Bush. Hij zit ook in de raad van bestuur van Halliburton, de onderneming die waarschijnlijk de opdracht krijgt om de fabriek te bouwen waar het Peruaanse aardgas vloeibaar gemaakt zal worden. Vice-president Dick Cheney was de ceo van Halliburton tot 1990.

De Ontwikkelingsmaatschappij van de Andes had eerder al 75 miljoen dollar toegezegd voor het Camisea-project. Nu ook de IDB groen licht heeft gegeven, zullen privé-investeerders makkelijker over de brug komen met de rest van het geld dat nog nodig is.