Groentetuintjes aan de voet van wolkenkrabbers

De tuintjes zijn het uithangbord voor een overheidscampagne die de stadsbevolking wil stimuleren om in haar eigen noden te voorzien. Eerder al suggereerde de regering Chávez zijn landgenoten uit arme buurten om in een hoek van het huis stapelbare kippenhokken neer te zetten. Studies wijzen uit dat de helft van het voedsel van de Venezolanen uit het buitenland komt. De regering wil dat aandeel terugdringen.

De stadstuinen hebben een totale oppervlakte van een halve hectare. De acht werknemers produceerden het afgelopen jaar tien tot vijfentwintig kilo groenten per vierkante meter. Die groente wordt ter plaatse verkocht. De nieuwe vorm van landbouw kreeg een nieuwe naam mee: ‘organoponische’ landbouw. Organoponische groenten zijn niet zomaar groenten, benadrukt de verkoopster achter de kleurrijke toonbank. Het is biologische kweek, zonder gebruik van pesticiden, chemische meststoffen of genetisch gemodificeerde zaden. Over mogelijke invloed van uitlaatgassen zwijgt ze.

De VN-voedsel- en landbouworganisatie FAO treedt op als adviseur bij het project en leverde de zaden. De FAO promoot dit soort initiatieven omdat ze een middel kunnen zijn om honger in arme landen te bestrijden. De Venezolaanse overheid kan daarnaast rekenen op advies van agronomen uit Cuba, waar het idee ontstond. Volgens hen zijn soortgelijke initiatieven in Cuba een groot succes. Elke buurt op het Caribische eiland zou een patio of tuin hebben met organische kweek van groenten, medicinale planten of kruiden. De Cubanen volgden het voorbeeld van landen als China, Taiwan en Indonesië, waar dergelijke tuinen gebruikelijk zijn.

Hoewel de verkoopster zegt dat ze haar groenten ook kwijtraakt aan mensen die zich tegen het project zijn, vindt de organoponische landbouw geen genade in de ogen van veel oppositieleden. Zij vinden de stadstuinen en kippenhokken geen oplossing voor de problemen van de plattelandsboeren in Venezuela. De stadstuinen zijn volgens hen een stap terug naar vroeger: zeventig jaar geleden maakten boerderijen en tuinen nog deel uit van het stadsgezicht. Tegenwoordig zijn ze bijna allemaal verdwenen. De critici wijzen ook op de hoge kostprijs van de stadstuinen, die volgens hen oploopt tot meer dan 240.000 euro. Hoewel de overheid niets loslaat over de werkelijke kostprijs, zou een deel ervan komen van leningen van staatsinstellingen, waaronder het leger.