Guatemala zoekt namen van resten van vermiste personen

Bij het gewapende conflict tussen het leger en de linkse guerrilla (1960-1996) raakten bijna 45.000 mensen vermist en werden er 150.000 gedood. Velen werden zonder identificatie begraven, in anonieme graven op gewone begraafplaatsen of in clandestiene graven. Tot vandaag blijft hun identiteit onbekend.
De Stichting voor Forensische Antropologie van Guatemala roept de familieleden nu op een DNA-staal binnen te brengen. “Mijn naam is niet XX”, staat op publiciteitsborden in de bussen van de hoofdstad. “Een DNA-staal kan mij identificeren. Bel naar 1598.” In Guatemala worden niet geïdentificeerde overledenen met XX aangeduid.

Smeekbedes

“Mijn broer Rubén Amílcar Farfán, 38 jaar, werd illegaal opgepakt op 15 mei 1984”, zegt Aura Elena Farfán, voorzitter van de Vereniging van Vermiste Gedetineerden van Guatemala (Famdegua). “Sindsdien proberen we te achterhalen waar hij zich bevindt, maar zelfs smeekbedes volstonden niet om de autoriteiten te overtuigen om mij te zeggen waar hij is.”
De activiste stapte samen met haar moeder en een andere broer naar de Stichting voor Forensische Antropologie om DNA-stalen te laten nemen.
Tot dusver beantwoordden tweeduizend mensen de oproep. Minstens twaalf personen zijn ondertussen geïdentificeerd.
Op de begraafplaats La Verbena in de hoofdstad worden de resten van meer dan drieduizend anonieme personen opgegraven. “Daarvan waren er naar schatting 889 het slachtoffer van gedwongen verdwijningen tussen 1979 en 1983”, zegt Jorge Molina, coördinator van de campagne.

Kinderen

Tijdens de burgeroorlog verdwenen ook kinderen. Velen zijn nog in leven, zegt Evelyn Blanco, van het Internationaal Centrum voor Mensenrechtenonderzoek. “We hebben 450 gevallen gelokaliseerd. In de meeste gevallen zijn de kinderen herenigd met hun familieleden.”
Volgens Blanco is het DNA-project ook daarvoor belangrijk. Momenteel loopt bijvoorbeeld een procedure voor een DNA-analyse bij zes Guatemalteken die nog kind waren tijdens de burgeroorlog en in Italië en Zwitserland terechtgekomen zijn. Via de analyse hoopt men hun familieleden in Guatemala terug te vinden. “We hebben meer dan zestig gevallen gelokaliseerd in Europa”, zegt Blanco.
Mensenrechtenorganisaties en verenigingen van nabestaanden pleiten voor de oprichting van een Nationale Commissie voor de Opzoeking van Vermisten. Maar een wetgevend initiatief in die zin zit al sinds 2006 geblokkeerd in het parlement.