Handel tussen Afrikaanse landen niet zo marginaal

Goederenexport tussen Afrikaanse landen onderling beslaat amper 8,7 procent van de totale Afrikaanse export (import maar 9,6 procent). In vergelijking met handelsstromen binnen Europa (71,4 procent  export en 68,1 procent import) is het aandeel van intra-Afrikaanse handel dus marginaal.
Nuance: het aandeel van olie-export (zowat één derde van alle export uit Afrika) heeft deze statistieken “verwrongen”, aldus Gore. ‘Individuele landen exporteren veel meer binnen Afrika, dan uit het algemene gemiddelde valt af te lezen.’

Embryonaal

Vijf landen exporteren minstens vijftig procent binnen Afrika. En van twintig landen bedraagt het aandeel intra-Afrikaanse export 25 procent of meer van hun totale export. Terwijl de uitwisseling van werknemers nog embryonaal is –ondanks grote ongecontroleerde migratiestromen–  worden er binnen Afrika dus aardig wat goederen uitgewisseld, opvallend veel afgewerkte.
Anderzijds valt op dat de jongste decennia door fusies en overnames meer transnationale firma’s ontstaan, vooral in de textielbranche, de houtnijverheid en de financiële sector. Dat is nodig, want de interne markt van één land in Afrika is vaak te klein om een bedrijf te laten groeien tot ietwat omvang.
Nigeria sprint eruit qua diensten.  Vanaf 2005 werd in het West-Afrikaanse olieland nieuwe regelgeving ingevoerd, waardoor het aantal Nigeriaanse banken terugviel van 89 tot 25. De overblijvers zijn door die consolidatie sterker geworden en richten nu elders in Afrika filialen op.

Flessenhals

Infrastructuur blijft echter dé flessenhals, zowel fysiek (wegen) als op papier (wetten en regeltjes). Maar opnieuw is er hoop. Mozambique, Ghana en Angola bewezen bijvoorbeeld het nut van administratieve vereenvoudiging bij de douane.
De modernisering van de Angolese douane heeft de looptijd verkort tot één etmaal en de douane-inkomsten met 150 procent doen toenemen, schrijft Unctad in zijn rapport.