Helden of lafaards? Haviken schelden op Britse mariniers

“We kennen in de geschiedenis geen precedent voor een sneller en meer vernederend voorbeeld van het Stockholm-syndroom”, zo kapittelt de conservatie New York Post de vijftien Britten voor de vermeende sympathie die ze aan de dag zouden hebben gelegd met hun gijzelnemers. “Krijgen de Britse soldaten dan geen opleiding voor dit soort situaties?”
“De Iraniërs hebben de Britse mariniers voortijdig doen afzwaaien. De excuus-Truus van dienst stond erbij in islamitische klederdracht en de veertien mannen hadden een pak aan van dezelfde kleermaker als Ahmadinejad”, schrijft de Chicago Sun-Times.
“Je kan dit onmogelijk positief uitleggen”, zegt de Amerikaanse luitenant-kolonel Neil Cavuto op de televiesie-omroep Fox News “Dit was een voorbeeld van falend leiderschap. Amerikaanse soldaten hadden geen zakje met souvenirs aanvaard of de Iraanse president zo uitgebreid staan bedanken voor de camera’s.”
Voor Charles Krauthammer, de conservatieve commentaarschrijver van de Washingon Post, bewijst de Britse “vernedering” dat de “grote instellingen” van de internationale gemeenschap op los zand zijn gebouwd en dat multilaterlisme nergens toe leidt.

Nul op het rekest

“Je wil je mensen terug uit Iran ? Bij de Europese Unie krijg je nul op het rekest. De VN-veiligheidsraad produceert een verklaring waarin dit geval van piraterij niet eens wordt betreurd. Dan blijven er alleen de gehate Amerikanen over, die je wat troefkaarten toespelen en de situatie redden.”
De neoconservatieve haviken gebruiken de gijzelname en de reactie van de Britse diplomatie als argument voor een sterker unilateraal optreden van de Verenigde Staten tegen Iran. “De passieve, twijfelende en bijna berustende houding van het Britse Ministerie voor Buitenlandse Zaken was er enkel op gericht om drie jaar van vruchteloos onderhandelen over het nucleaire arsenaal van Iran te behoeden voor een nieuwe, mogelijk fatale, tegenslag”, zo schrijft voormalig VS-ambassadeur John Bolton in de Britse Financial Times.

Iraanse hardliners

Maar ook de Iraanse hardliners zijn niet tevreden over de voorbije gang van zaken. “Wanneer de Britten echt de Iraanse wateren waren binnengedrongen, hadden we ze niet moeten vrijlaten. In het andere geval hadden we ze niet moeten arresteren”, schrijft de Iraanse conservatieve nieuwssite “Baztab”.
Commentatoren op de site gaan nog verder: “Mijn god, wat was ik beschaamd! De president, de minister van Buitenlandse Zaken en een handvol adviseurs die de agressoren staan uit te wuiven. We zijn vernederd in de ogen van de wereld”. Een andere commentator vraagt zich af waarom Ahmadinejad er zo op aandrong de Britten zich te laten excuseren voor het binnendringen van Iraans grondgebied, om hen daarna in zulke “vernederende omstandigheden” te laten gaan. “In dat geval kan je beter van in het begin islamitische barmhartigheid tonen en hen vrijlaten.”
Volgens de radicale krant Jomhuri Eslami zijn de Britten in gevangenschap veel te goed behandeld en verdienden ze eigenlijk genade. “Wanneer ze nog eens worden opgepakt in Iraanse wateren zullen ze er niet zo gemakkelijk van af komen. Ze hebben bewezen dat ze zo’n humane behandeling eigenlijk niet waard zijn.”
Meer gematigde Iraanse politici betwisten niet de vrijlating op zich, maar de timing ervan vlak nadat de Britse premier Tony Blair stoere taal had gesproken aan het adres van Iran. “We hadden ze beter voor of enkele dagen na de dreigementen vrijgelaten”, zo schrijft de hervormingsgezinde krant Aftab-e Yazd’, “de vrijlating 24 uur na de uitspraken van Blair vervulde de burgers niet met trots en zal hier en kan hier en daar zelfs tot ontgoocheling leiden”.