Indiase en Pakistaanse kinderen spelen 'cricketmatch voor vrede'

Ze waren druk in gesprek met hun Indiase gasten, de talrijke Pakistaanse schoolkinderen die waren opgedaagd om de match aan de voet van de Margallah Hills in Islamabad te bekijken. Er zullen ongetwijfeld een aantal woorden uit het Hindi zijn geweest die ze niet verstonden, maar in het algemeen hadden ze geen vertalers nodig.

Het was niet dat ik dacht dat Indiërs horens hebben, maar ik had nu ook weer niet gedacht dat ze net zoals wij zijn, zegt de veertienjarige Safwan uit Pakistan die samen met zijn klasgenoten naar de wedstrijd is komen kijken. Op een paar uur tijd kreeg hij een heel ander beeld van India: Ze lijken me goede mensen. Maar waarom vechten ze met ons? Een schoolvriendje van hem, Rajab, was verbaasd dat hij niks merkte van een kastensysteem dat de Indiase kinderen zou verdelen, hoewel hij daarover op school had geleerd. Waarom leren ze ons dingen die niet kloppen?

Op hun beurt moesten de Indiase kinderen moesten hun idee over Pakistan bijstellen. Ik kon niet geloven dat er meer dan 5000 toeschouwers opdaagden voor onze match in Kasur (een klein stadje vlakbij Lahore). De gastvrijheid en de warmte die we hier aantroffen hebben me diep geraakt. Iedereen wou ons gastgezin zijn, zegt Sharhad. We zouden erin moeten slagen om het onderscheid te maken tussen mensen die vrede willen en terroristen die oorlog en haat aanmoedigen. We willen vrede, en het is zinloos te vechten met mensen die net zoals wij zijn, zegt ook Shaukat. We spreken zo goed als dezelfde taal, dragen dezelfde kleren, kampen met dezelfde problemen. Waarom zouden we niet samenwerken? Waarom kunnen we niet in vrede leven?

De kindercricketmatch valt samen met de politieke dooi tussen aartsrivalen India en Pakistan en is een initiatief van twee Indiase niet-gouvernementele organisaties: de Save Childhood Movement en Action Aid India. Ze werkten samen met het in Islamabad gevestigde Society for the Protection of the Rights of the Child (SPARC) en Action Aid Pakistan. We willen de muren afbreken die tussen beide landen zijn opgetrokken, zegt Rakesh Kumar van de Save Childhood Movement. Mensen in India en in Pakistan willen in vrede leven, en wie zijn betere vredesambassadeurs dan kinderen?

De Indiase bezoekers, die nog tot 1 mei in Pakistan blijven en in totaal zes steden zullen aandoen, zijn kinderen die op straat leefden of kinderarbeid verrichtten. Shaukat werkte vroeger in een kruidenfabriek in de buurt van de Indiase hoofdstad New Delhi, maar studeert nu in een school van een mensenrechtenorganisatie. Ook Sharhad werkte vroeger onder dwang. Ondanks dat ze van twee verschillende landen komen, zijn de levens van deze kinderen getekend door dezelfde trauma’s van kinderarbeid en uitbuiting op fysiek, mentaal en seksueel vlak. Ze hebben meer gelijkenissen dan verschilpunten, zegt Tracey Wagner van SPARC.

Een van de grootste Engelstalige kranten in Pakistan, ‘The News’, schreef in een editoriaal dat deze kinderen van Pakistan en India inderdaad de best denkbare vredesambassadeurs vormen, aangezien zij er het slachtoffer van zijn dat hun overheid te veel uitgeeft aan defensie en te weinig aan ontwikkeling (AD/PD)