Indonesië wil geen blote borsten meer zien

Het initiatief komt van president Susilo Bambang Yudhoyono. Die oordeelt dat Indonesië zedelijk ten onder dreigt te gaan aan de alomtegenwoordige pornografie. Yudhoyono, die ooit nog protesteerde tegen blote navels op tv, droeg de ministeries voor Vrouwenemancipatie en Jongerenzaken op de oorlog te verklaren aan aanstootgevend bloot.

Critici vinden dat de regering en de parlementaire commissie alle redelijkheid uit het oog verloren zijn. De anti-pornografiewet is repressief, zegt Ratna Batara Munti, de coördinator van het Netwerk voor Nationale Vrouwenwetgeving, een samenwerkingsverband van 32 niet-gouvernementele organisaties. Ook liberale moslimgeleerden als Husein Muhammad hebben geen goed woord over voor het wetsontwerp, dat volgens hen bedilzuchtig is. De tekst hoort in de papiermand, zegt Muhammad. Het wetsontwerp is gevaarlijk.

Samen met andere activisten roept Munti het parlement op het wetsontwerp te kelderen. Maar de initiatiefnemers hebben argumenten die zwaar doorwegen in het overwegend islamitische Indonesië. Er moeten beperkingen komen op praktijken die ingaan tegen onze traditie van zedigheid, zegt Aisyah Hamid Baidlowi, het hoofd van de parlementscommissie die de tekst schreef.

De regering wijst naar recente ophefmakende schandalen. Enkele maanden geleden betrapten ouders een groep kinderen uit de lagere school toen ze samen zaten te masturberen bij een pornofilm. Er doet ook een verhaal de ronde van een vijftienjarige scholier die een meisje van drie verkrachtte nadat hij een aangebrande film had gezien.

Indonesische kinderen kunnen makkelijk aan dergelijke beelden komen. Indonesië heeft een bloeiende pornobusiness, zegt media-expert Ade Armando.
Zelfs in afgelegen provincies zijn DVD’s te vinden met harde porno. Piraatversies van erotische films kosten niet meer dan 3.000 roepia (een kwart euro)

Maar vreemd genoeg bevat de anti-pornografiewet geen maatregelen om de verkoop van pornofilms aan banden te leggen of de toegang tot sekssites op het internet te beperken. Daardoor dreigt de wet vooral mensen te treffen die helemaal niets met porno te maken hebben. De wet kan worden gebruikt tegen moeders die hun kind de borst geven of reizigers die naast de weg hun behoefte doen, klaagt Valentina Sagala, de directeur van het niet-gouvernementele Vrouweninstituut. Ook mensen die een bad nemen in de rivier - een gewoon zicht in Indonesië - moeten voortaan op hun tellen metten. De wet richt zicht tegen arme mensen en vooral tegen vrouwen en kinderen, conludeert Segala. Ironisch genoeg zijn dat net de slachtoffers van de pornobusiness.

Munti van het Netwerk voor Nationale Vrouwenwetgeving vreest dat het wetsontwerp een stap in de richting van de sharia is, de islamitische wet die in strengere moslimlanden het openbare leven voor een groot deel bepaalt. Fundamentalistische bewegingen in Indonesië roepen al langer om de invoering van de sharia.

En misschien wijst het wetgevende initiatief ook op een neiging van de bestuurders van het land om de teugels weer strakker aan te halen. Sommigen in de regering leggen een verband tussen de lossere zeden van jongeren en de grotere vrijheid van meningsuiting sinds de val van het autoritaire regime van Suharto in 1998. (PD)