Kan het IMF Griekenland redden?

Maar wat betekent zo’n controle van het IMF? Koen Fillet vroeg het in het Radio 1-programma Feiten en Fillet aan MO*redacteur John Vandaele.
Associeer je het IMF niet eerder met derde wereldlanden?
Het is in het verleden inderdaad al dikwijls gebeurd dat ontwikkelingslanden een beroep deden op het IMF omdat ze in nauwe financiële schoentjes zaten. Dan was er op het ministerie van Financiën van dat land meestal een greep vanuit het IMF en dikwijls werd er een manier van denken op dat ministerie aangeleverd.
Het gaat dus verder dan wat papieren opvragen?
Soms gaat het om een jarenlang proces: de minister van Begroting wordt dan voor een stuk bij de hand genomen door het IMF. In het geval van Griekenland zal het IMF sterk staan omdat het land niet al te eerlijk geweest is tegenover zijn andere Europese partners. Griekeland zal weinig weerstand kunnen bieden omdat het zwak staat. Andere landen zullen zeggen: ‘Je hebt ons al eens bedrogen, je zei dat je een tekort had van 3,7% en plots was het 12,7%.’ De Grieken moeten nu dus een pil slikken die mogelijks nog zwaarder zal zijn qua controle.
Helpt dat als het IMF tussenkomt?
In Griekenland zal er minder sprake zijn van opleiding, maar eerder van controle. Nu, als het IMF een programma oplegt dat niet gedragen werd door het land zelf, werkt dat niet goed. Zeker de regering moet erachter staan, maar de regering staat niet los van de bevolking, want als je maatregelen moet opleggen die pijn doen, zeker in een democratisch land, sta je als regering onder druk om dat toch niet te doen en ga je geneigd zijn om het IMF-programma niet uit te voeren.
In Argentinië had je enkele jaren geleden hongeropstanden?
Argentinië kwam lange tijd over als goeie leerling van het IMF, maar dat bleek dan toch niet het geval te zijn en de munt is dan ineen gestort. Dat heeft geleid tot opstanden en honger. Argentinië heeft zich dan een beetje herpakt.
Hoe kan Griekenland de crisis oplossen?
Ik denk dat een land er goed aan doet om op lange termijn zijn uitgaven aan te passen aan zijn inkomsten, en daarvoor moet het een goed socio-economisch beleid voeren. Maar dan begint de discussie: wat is een goed socio-economisch beleid? Het IMF had daar in het verleden -volgens veel mensen- een al te liberale kijk op. De visie was: zet je grenzen open voor buitenlands kapitaal en goederen en het zal heel goed met je gaan.
Daarover hoor ik in Griekenland nu nog niets?
Men grijpt nog minder diep in. De overheid geeft momenteel 12 procent meer uit dan dat ze binnenkrijgt, dus dat verschil moet verkleind worden. Maar achter dat verschil zit er natuurlijk een economisch probleem, namelijk dat Griekenland niet voldoende competitief is. En daar komt men voorlopig nog niet aan toe. Dat zijn ingrijpende maatregelen en daar kan je van mening verschillen van hoe je dat aanpakt.