Klimaattop voorlopig nog zonder akkoord over reductienormen

Gisteren sprak Nobelprijswinnaar Al Gore de conferentie toe, weliswaar niet vanuit de positie als diplomaat. De voormalige vice-president verkondigde ongezouten dat Amerika verantwoordelijk is voor het blokkeren van vooruitgang in Bali. Hierop maande hij de internationale gemeenschap aan om een akkoord uit te tekenen waarin wordt aangegeven dat het document onvolledig is en de VS die leegte binnenkort zal invullen. Hiermee bevestigde hij het recente advies van de Amerikaanse Senaatscommissie voor milieu: negeer de positie van de VS en werk aan een effectieve Bali Roadmap.

De VS bleven hun standpunt volhouden. De delegatie weigerde een ontwerp te aanvaarden waarin de internationale gemeenschap tegen 2020 een emissiereductie van 25 tot 40 procent t.o.v. het niveau in 1990 wil bereiken. Deze intentieverklaring zou niet-bindend zijn, omdat er in de loop van de komende twee jaar na de Bali-conferentie nog over onderhandeld moet worden. De Bush delegatie probeert een eigen klimaatmodel op de agenda te plaatsen: de ‘Major Economies Meeting’, waarbij ’s werelds 16 grootste vervuilers onder Amerikaans initiatief rond de tafel worden gebracht en in de eerste plaats afspraken maken rond een vrijwillige samenwerking. Om die reden keert het diplomatiek personeel van Bush (gesterkt door Japan en Canada)  zijn rug naar bindende emissienormen.

Harde taal van de EU

Volgende maand zou een eerste ‘Major Economies Meeting’ op Hawaï plaatsvinden. De Portugees Humberto Rosa, die als voorzitter in naam spreekt van de gehele EU, kondigde gisteren aan dat het Amerikaanse klimaatmodel zinloos is indien geen vooruitgang wordt geboekt op de Bali conferentie: “Geen resultaten in Bali betekent geen Major Economies Meeting”. De EU-voorzitter wil dus dat Europa Bush’ overlegorgaan zou boycotten indien Amerika niet overgaat tot het aanvaarden van de reductienormen uit het ontwerp. De EU hoopt dat Bush het moeilijk zal hebben om een steeds milieubewustere Amerikaanse publieke opinie uit te leggen waarom Europa zijn klimaatmodel afschiet.

Het ultieme compromis?

De Indonesische milieuminister Rachmat Witoelar probeerde de gemoederen te bedaren door een ultiem compromis naar voor te schuiven. Hierin zou Witoelar de reductienormen op middellange termijn (tegen 2020) weggelaten en vervangen door een reductie op lange termijn van minstens 50 procent tegen 2050. Dit zou de onderhandelaars een vaag mandaat verstrekken om de komende twee jaar verder te onderhandelen over een post-Kyotoakkoord, zonder de Amerikanen (voorlopig) vast te pinnen op een onmiddellijk engagement. Volgens Yvo de Boer, de voorzitter van het klimaatbureau van de Verenigde Naties, is een tussentijdse reductie van 25 tot 40 procent tegen 2020 sowieso een impliciete stap om de doelstelling tegen 2050 te halen. Volgens de laatste berichtgeving zou over dit voorstel reeds overeenstemming bestaan tussen Amerikanen, Japanners en Canadezen. De onderhandelingen zullen nu binnen een beperkte groep worden voortgezet om de eisen van de ontwikkelingslanden, de Europese Unie en de Verenigde Staten op mekaar af te stemmen. Dit zou op vraag zijn van gastland Indonesië.
Normaal gezien werd verwacht dat de onderhandelingen tegen 17u (plaatselijke tijd in België) op zijn beloop zouden komen. Met het uitlopen van de conferentie blijft het wachten of de reductienormen op middellange termijn in de Bali Roadmap terechtkomen.

Nieuwe bevindingen

Gisteren liet de wetenschap opnieuw van zich horen. Michel Jarraud, de secretaris-generaal van de VN Wereld Meteorologische Organisatie lanceerde nieuwe bevindingen. Het voorbije decennium zou het warmste zijn dat ooit werd opgemeten. Precieze observatiedata lopen vanaf 1850. De temperatuursstijging in de afgelopen vijf jaar is bijna dubbel zo groot dan de afgelopen eeuw.