Kyoto-afspraken veel effect op zakenklimaat, weinig op opwarming

Het klimaatverdrag van Kyoto was tot dusver niet meer dan een gedragscode, maar als het Russische parlement het over enkele weken goedkeurt, wordt het een internationaal bindend verdrag. Dat zal meteen voelbaar zijn in de industrie van de deelnemende landen. De bedrijven in Rusland, de Europese Unie, Japan, Canada en diverse Centraal-Europese landen zullen er op twee manieren rekening mee moeten houden. Ze moeten investeren in technologie om hun emissies terug te brengen en/of een plan opstellen om aan zogenaamde emissiehandel te doen.

Bij de uitwerking van Kyoto is er een afspraak gemaakt dat bedrijven die meer broeikassen uitstoten dan toegelaten quota kunnen kopen van bedrijven die minder vervuilen dan toegelaten. Vervuilende bedrijven betalen als het ware een prijs om meer hete lucht te mogen uitstoten. Aan de andere kant wordt de emissiehandel een bron van inkomsten voor propere bedrijven. Voor het klimaat is dat een geen goede deal: de totale som van de uitstoot blijft dezelfde. De emissiefactuur mag dan een aanzet vormen om te investeren in schone lucht, in de praktijk blijft het voor bedrijven voordeliger om quota aan te kopen dan om te investeren in dure filters.

Op lange termijn kan Kyoto de wereld misschien aanzetten tot een lagere uitstoot. Maar de reductie waarop Kyoto mikt blijft bescheiden. De industrielanden – met Australië en de Verenigde Staten voorlopig als grote uitzondering – zullen in het beste geval tegen 2010 samen 5 procent minder uitstoten dan in vergelijking met het referentiejaar 1990.

Klimatologen zijn het niet eens over de vraag of dat genoeg is om de desastreuze effecten van de klimaatverandering enigszins te verminderen. Rajendra Pachauri, de voorzitter van het Intergouvernementeel Panel over de Klimaatsverandering (IPCC) vertelde op een conferentie in Bonn in juni dat Kyoto “in het beste geval een bescheiden bijdrage” zou leveren tot het afremmen van de opwarming. Andere wetenschappers stellen dat er een reductie van 60 procent nodig is om ervoor te zorgen dat de hoeveelheid koolstofdioxide in onze atmosfeer wordt teruggebracht tot het dubbele van het niveau van het pre-industriële tijdperk.

Er is hoe dan ook veel méér nodig om ervoor te zorgen om de ecologische catastrofes te vermijden die voorspeld worden in een scenario van snelle opwarming. Het IPCC voorspelt dat de aarde tegen 2100 1,4 tot 5,8 graden warmer zal zijn dan in 1990. De voorspelde opwarming van de aarde gaat twee tot tien keer zo snel als in de 20ste eeuw. Zelfs het meest optimistische scenario is de voorbije 10.000 jaar niet meer vertoond. De conclusie is duidelijk: met een reductie van 5 procent zal de opwarming ongeveer even snel gaan. En dus even gevaarlijk blijven. (MM)