Lord Stern: "Overstromingen duidelijk teken van klimaatverandering"

In Groot-Britannië is een verhit debat aan de gang over de vraag of de recordoverstromingen rechtstreeks aan de klimaatverandering kunnen toegeschreven worden. Lord Stern, een gezaghebbende stem sinds zijn baanbrekende rapport over de economische gevolgen van de klimaatverandering in 2006, neemt in bijdrage in de krant The Guardian alvast geen blad voor de mond. Het noodweer in Groot-Brittannië maakt wel degelijk deel uit van een internationaal patroon van extreem weer dat de gevaren van de klimaatverandering en de nood aan uitstootbeperkingen bewijst, zegt hij.

Stern herinnert eraan dat de vijf natste en zeven warmste jaren in de geschiedenis van Groot-Brittannië allemaal opgetekend zijn in de voorbije veertien jaar. Hij verwijst ook naar de wetenschappelijke bewijzen die een warmere atmosfeer koppelen aan meer waterdamp en dus meer intense neerslag. Als je dat combineert met een hoger zeepeil in de Kanaal, dan stijgt het risico op overstromingen, besluit hij.

Oorlog en conflicten

“Als we de uitstoot niet terugdringen, kijken we aan tegen nog veel ergere gevolgen, omdat de temperatuur met 4 graden of meer kan stijgen. Dergelijke veranderingen kunnen een massale migratie in gang zetten van honderden miljoenen mensen die de ergst getroffen gebieden ontvluchten. Dat zal leiden tot conflicten en oorlog, niet tot vrede en welvaart.”

Stern wijst ook op de recorddroogte in Australië, de hittegolven in Argentinië en overstromingen in Brazilië. “Uitstel is erg gevaarlijk”, schrijft hij. “Een gebrek aan actie zou enkel kunnen verantwoord worden als we veel bewijzen zouden hebben dat de risico’s van de klimaatverandering klein zijn. Maar dat is niet wat twee eeuwen aan klimaatonderzoek ons vertellen. De risico’s zijn enorm.”

Volgens Stern moet Groot-Brittannië vasthouden an de Climate Change Act uit 2008, waardoor het land de uitstoot met minstens 80 procent moet verminderen tegen 2050. De risico’s van de klimaatverandering zijn immers nog groter dan hij in zijn rapport uit 2006 had ingeschat. “Sinds de publicatie van dat rapport is de jaarlijkse uitstoot van broeikasgassen sterk gestegen en een aantal van de gevolgen, zoals het smelten van het Noordpoolijs, voltrekken zich veel snelelr. We hebben ook de mogelijke invloed van enkele feedbacksystemen onderschat, zoals smeltende permafrost die op zijn beurt methaan uitstoot, een krachtig broeikasgas, en punten van waar terugkeer onmogelijk is en de veranderingen in het klimaat in feite onomkeerbaar worden.”