Louis Michel broedt op masterplan voor Afrika

Afrika heeft dringend meer en betere wegen, havens, spoorwegen en luchthavens nodig om sneller te kunnen groeien, zegt Michel. Ook de Afrikaanse telecommunicatiesector staat nog nergens. Op die behoeften moet de EU bij voorrang inspelen, vindt Michel. De EU heeft een grote expertise bij het uitbouwen van internationale infrastructuurnetwerken, en ook in financieel opzicht kan de commissie grotere projecten aan dan de meeste lidstaten afzonderlijk.

De bedoeling is wel dat naast de Europese commissie ook de Europese landen met hun eigen ontwikkelingsbudgetten participeren. Het masterplan wordt een ‘boodschappenlijst’, waaruit de lidstaten projecten kunnen kiezen die ze mee financieren, legt Michel uit. Op die manier wil de ontwikkelingscommissaris de versnippering en het gebrek aan coherentie tegengaan die Europese ontwikkelingsinitiatieven nu vaak parten spelen.

Michel heeft al eerder benadrukt dat hij meer wil doen voor Afrika. Als we niets doen, duurt het tot 2129 vooraleer alle Afrikaanse kinderen de basisschool kunnen afmaken, en tot 2147 vooraleer het aantal Afrikanen dat moet rondkomen met 1 dollar per dag is gehalveerd. Ik wil niet zo lang wachten. Maar volgens Michel mag Europa ook het geostrategisch belang van Afrika niet uit het oog verliezen. De Verenigde Staten zijn om die reden al lang actief in Afrika, maar ook China is steeds prominenter aanwezig. Dan kunnen wij toch niet afzijdig blijven in een continent dat vlakbij ligt en waarmee we een gemeenschappelijke toekomst hebben?

Maandag en dinsdag bespreken de Ontwikkelingsministers van de 25 EU-lidstaten een voorstel van de Commissie om ontwikkelingshulp in alle EU-landen stelselmatig op te trekken. De 15 ‘oude’ lidstaten zouden tegen 2010 0,51 procent van hun bruto nationaal product moeten uitgeven, de 10 nieuwe lidstaten 0,17 procent. De totale Europese ontwikkelingshulp - die van de EU en van de lidstaten samen - zou daardoor met 20 miljard euro stijgen, tot een totaal van 66 miljard euro.

Voor veel landen is dat een zware inspanning. Maar Michel, die bezig is aan een ronde van de Europese hoofdsteden om steun te werven voor zijn beleid en voor ontwikkelingssamenwerking in het algemeen, zegt dat hij niet de indruk heeft dat er landen zullen gaan dwarsliggen tegen het voorstel. Landen als Italië en Duitsland, die met begrotingsproblemen worstelen en nog veel terrein moeten goed maken, kunnen problemen krijgen om de doelstelling individueel te halen, maar ze verzetten zich niet tegen het voorstel. Duitsland gaf in 2004 maar 0,28 procent van zijn bbp uit aan ontwikkelingssamenwerking, Italië deed met 0,15 procent het slechts van alle landen. Ter vergelijking: België kwam aan 0,41 procent en Nederland zat met 0,74 procent boven de norm van 0,7 procent die de EU in 2015 wil halen.

De 46 miljard euro die de EU en haar lidstaten nu samen uitgeven aan ontwikkelingssamenwerking, zijn goed voor 56 procent van het wereldtotaal. Daarmee rust er ook een grote verantwoordelijkheid op de Europese schouders - alle andere landen kijken naar wat Europa op dit terrein doet. Als Europa geen ambitie aan de dag legt om verder te stijgen, zullen de andere donorlanden dat ook niet doen, waarschuwt Michel. (PD/MM)