Nakend verbod op pro-Koerdische partij in Turkije

Negen van de twintig DTP-parlementsleden die op 22 juli 2007 als onafhankelijke kandidaten in het Turkse parlement werden verkozen, riskeren hun zetel te verliezen.

De openbare aanklager beschuldigt de DTP ervan een politiek te voeren die in strijd is met de onafhankelijkheid van de staat en de ondeelbaarheid van de integriteit van Turkijes grondgebied en de Turkse natie. DTP is de vijfde pro-Koerdische partij die dreigt verboden te worden. Eerder werden HEP, ÖDEP, DEP en HADEP gesloten op basis van dezelfde aantijgingen. De kans is vrij groot dat de DTP de volgende in het rijtje wordt.

Tot verbazing van vriend en vijand werd eerder dit jaar afgezien van de sluiting van de regerende moslimdemocratische partij AKP, die dreigde verboden te worden omwille van het ondermijnen van het seculiere karakter van de Turkse staat. Aanhoudende diplomatieke druk vanuit de Europese Unie en de Verenigde Staten, evenals het risico op een ineenstorting van Turkijes financiële markten, hebben de afzetting van premier Erdogans partij kunnen voorkomen.

Als politiek geïsoleerde oppositiepartij kan de DTP echter niet op dezelfde internationale ruggensteun rekenen die de leidende AKP geniet als voortrekker van de hervormingen met het oog op toetreding tot de Europese Unie. Hoewel de DTP circa twee van de twaalf tot veertien miljoen Koerden in Turkije vertegenwoordigt, lijdt de partij aan een legitimiteitprobleem in binnen- en buitenland. De partij wordt beschouwd als de politieke arm van de Koerdistan Arbeiders Partij (PKK), die sinds 1984 een guerrillaoorlog voert op de grens van Turkije met Irak en Iran.
In zijn laatste vooruitgangsverslag stelde het Europees Parlement dat een verbod op de partij ‘contraproductief’ zou zijn voor het zoeken naar een politieke oplossing, maar tegelijkertijd werd de partij verzocht om zich te distantiëren van de PKK. Het inwilligen van die eis is voor de pro-Koerdische partij echter onmogelijk: de DTP-kiezers zijn sympathisanten van de PKK. DTP geniet de steun van dat deel van de Koerdische bevolking dat in de bloedige jaren negentig het meest heeft geleden onder de militaire repressie en zo in de armen van de PKK geduwd werd. In de ogen van die mensen is het gebruik van geweld door de PKK nog steeds gerechtvaardigd, zolang de politieke eisen van de Koerdische beweging niet worden ingewilligd.
Koerdisch mensenrechtenadvocaat Sezgin Tanrikulu: ‘De sluiting van DTP kan bij veel Koerden het geloof wegnemen dat een politieke en democratische oplossing voor hun problemen mogelijk is, en het kan het draagvlak voor gewelddadig verzet opnieuw verbreden.’ (mc)