Ontwikkelingslanden zonder havens zoeken samen uitweg uit isolement

De lijst van ontwikkelingslanden zonder havens gaat van Bhutan en Bolivië
tot Zambië en Zimbabwe. Vijftien landen uit de groep liggen in Afrika.
Centraal-Azië telt er ook een handvol: Kazachstan, waar de conferentie
plaatsvindt, heeft nog vier buurlanden die hetzelfde lot delen: Mongolië,
Kirgizië, Tadzjikistan en Oezbekistan. Landen zonder uitweg naar zee
“betalen een hoge prijs voor hun geïsoleerde ligging,” stelt
VN-ondersecretaris-generaal Anwarul Karim Chowdhuri. Chowduri is binnen de
VN verantwoordelijk voor het beleid ten aanzien van de Minst Ontwikkelde
Landen. De 30 landen zonder havens zijn goed voor 4 procent van de
wereldbevolking, maar halen maar 0,3 procent van het bruto wereldproduct.
Terwijl internationale handel steeds belangrijker wordt, verslechterden de
transportmogelijkheden in de meeste landen zonder uitweg naar zee
zienderogen een gevolg van het feit dat die landen het extreem moeilijk
hebben investeringen aan te trekken. Alleen landen waar olie in de
ondergrond zit, zoals Tsjaad en de Centraal-Aziatische staten, hebben
minder met dat probleem te kampen.

De uitweg uit de moeilijkheden ligt voor de hand: landen zonder havens
zouden hun exportgoederen vlot, goedkoop en in alle vrijheid via hun
buurlanden naar nabije zeehavens moeten kunnen voeren. Transportkosten en
de bijhorende verzekeringen en afhandelingskosten slokken nu in de
ontwikkelingslanden zonder uitweg naar zee gemiddeld 15 procent van alle
exportinkomsten op het dubbele van het bedrag dat andere
ontwikkelingslanden aan die uitgavenposten kwijtraken en drie keer meer dan
wat industrielanden gemiddeld betalen. Tien Afrikaanse landen - Burkina
Faso, Burundi, Tsjaad, Ethiopië, Malawi, Mali, Niger, de
Centraal-Afrikaanse Republiek, Rwanda en Uganda - zien zelfs 40 procent van
hun exportwinst opgaan aan transportkosten.

Op de conferentie in Almaty zal een actieprogramma worden besproken om
dergelijke nadelen weg te werken. Er zouden in de eerste plaats afspraken
moeten worden gemaakt om het transport van en naar de landen zonder uitweg
naar zee te verbeteren. Verder zouden concrete maatregelen uit de bus
moeten komen om de exportinfrastructuur in de betrokken landen te
verbeteren, de handel te bevorderen en meer internationale steun aan te
trekken.

* http://www.un.org/ohrlls