Overheid verbiedt plastic zakken

Enkele dagen na het ingaan van de nieuwe wetgeving deed de politie van Mauritius vorige week een onaangekondigde inspectie bij vier plasticfabrieken in Quatre-Bornes, in het centrum van het eiland. De milieupolitie gaat ook na of de zakken die winkelcentra gratis aanbieden van het biologisch afbreekbare type zijn.

Het eiland - onder vakantiegangers beroemd omwille van zijn hagelwitte stranden, heldere kustwater en tropische wouden - kampt al langer met een toename van de afvalberg. Een deel van dat vuilnis komt terecht op de enige stortplaats in het zuidelijke deel van Mauritius, maar ook de straten, de tuinen, de bossen en de stranden liggen vol. In de lagune verstikken de zakjes het zeeleven. De inwoners verbruiken jaarlijks meer dan 300 miljoen zakjes - meer dan een duizendtal per huishouden. De talrijke sensibilisatiecampagnes die de overheid en de niet-gouvernementele organisaties de afgelopen jaren opzetten, konden daar onvoldoende verandering in brengen.

De staat kan niet langer geld besteden aan de strijd tegen afval dat het resultaat is van gebrek aan vooruitziendheid en voorzichtigheid van de bedrijfswereld. We moeten de productiemethoden en de consumptie van plastic aanpassen aan ons beleid van duurzame ontwikkeling, verklaarde de Mauritiaanse minister van Milieuzaken, Rajesh Bhagwan, tijdens een persconferentie vorige week in de hoofdstad Port-Louis.

De wet op gewone plastic zakken werd op 24 januari van dit jaar ingevoerd, maar de bedrijven kregen drie maanden om over te schakelen op het nieuwe productieprocédé. Die houdt de toevoeging in van een additief en de beperking van de dikte van de zakken tot 20 of maximaal 24 micrometer, waardoor ze bij blootstelling aan licht, warmte en vochtigheid veel sneller vergaan dan ordinaire plastiek zakken. Ook in andere landen worden biologisch afbreekbare zakken geproduceerd door middel van een chemisch additief.

De milieupolitie werkt sinds het begin van het jaar ook samen met de douanediensten om de import van de additieven te controleren en om te vermijden dat biologisch niet-afbreekbare zakken via import toch het eiland binnenkomen. Ze werkt ook aan de verdere sensibilisatie van de bevolking - die de oude plastic zakken die ze nog in haar bezit heeft wel mag blijven gebruiken tot ze versleten zijn (ADR/PD).