Palestijnen bereiden hoe dan ook eigen staat voor

De Palestijnse Autoriteit wil niet met Israël aan tafel zitten totdat de bouw van de nederzettingen wordt gestaakt. Daarom zal de Amerikaanse onderhandelaar George Mitchell heen en weer moeten pendelen tussen Ramallah en Jeruzalem. Doel van de gesprekken is opnieuw: de oprichting van een Palestijnse staat.
De Palestijnen zijn nu echter beter voorbereid. President Mahmoud Abbas en premier Salaam Fayyad hebben met hulp van de internationale gemeenschap gebouwd aan gezonde instituties – onder de bezetting – zoals een zich herstellende economie en een getraind veiligheidsapparaat.
Bovendien is het buitenland veranderd. De buitenlandwoordvoerder van de EU, Javier Solana, en de Franse minister van buitenlandse zaken, Bernard Kouchner, pleiten openlijk voor erkenning van een onafhankelijke Palestijnse staat tegen het einde van 2011 – met of zonder instemming van Israël. Zelfs in de Verenigde Staten wordt deze benadering steeds meer gekozen.

Witte Intifada

In de tussentijd is de Palestijnse Autoriteit proactiever geworden. Israëlische producten uit illegale nederzettingen worden geboycot. Palestijnen die in de bouw aan de nederzettingen werken, krijgen alternatief werk aangeboden. Geweldloze acties tegen de bouw van de veiligheidsmuur op geconfisqueerd land worden gesteund. De protestbeweging tegen uithuisplaatsingen in Oost-Jeruzalem krijgt steun. Bovendien voeren de Palestijnen een internationaal mediaoffensief, door sommige Israëlische commentatoren al de Witte Intifada gedoopt.
Weinig mensen, aan beide kanten, verwachten serieus dat de nieuwe besprekingen, die vier maanden zullen duren, werkelijk ergens toe leiden. Ze zetten zich al schrap om de andere partij de schuld van de mislukking te geven.
Het verschil met eerdere besprekingen is echter wel dat Amerika dit ook doet. Een officieel document van topdiplomaat senator George Mitchell zegt diplomatiek doch duidelijk: “Wanneer een partij niet aan de verwachtingen voldoet, zullen we onze zorgen kenbaar maken en zullen we naar behoren handelen.” Zo streng traden de VS niet eerder op en Israël weet dat.
Mochten de onderhandelingen mislukken en Israël krijgt daar de schuld van, dan is dat een effectieve springplank voor een eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat. Maar wel eentje die door de hele wereld wordt erkend, inclusief de VS. Of deze staat werkelijk onafhankelijk zal zijn, is vooralsnog giswerk, maar het zal in ieder geval de houding van de hele wereld fundamenteel veranderen – ten gunste van de Palestijnen.