Provocatie kenmerkt ‘Het Groot Islamdebat’

Het debat begon hevig met Wim Van Rooy (De malaise van de multiculturaliteit) de islam uitriep tot een oorlogsgodsdienst. Meryem Kanmaz (Expertise Centrum Islamitische Culturen in Vlaanderen) zei hierop dat de uitzondering de norm is geworden en dat over de ‘silent majority’ van de islamieten niet wordt gesproken, maar dat het debat wordt gevoerd op basis van de uitzonderingen.
Yves Desmet (De Morgen) haalde een andere invalshoek aan en vond dat de islam wordt misbruikt voor politieke doeleinden: ‘De islam die ik zie, is de islam die ik in de zaal zie, en die is geïntegreerd. Ik pleit voor dialoog en die ontstaat niet als je tegen elkaar roept. Bij ons is er geloofsvrijheid, maar er mag ook geloofskritiek zijn en die moet je leren aanvaarden.’

Burgerschap

Imam Nordon Taouil wees erop dat moslims weinig forum krijgen en dat de islam daardoor in een negatief daglicht komt te staan. ‘Hopelijk verandert dit in de toekomst.’ Abdoulmouthalib Bouzerda (voorzitter van de Arabisch-Europese Liga in Nederland) vindt dat moslims de islam niet moeten uitleggen aan de Europeanen: ‘Ze zouden beter het burgerschap uitgelegd krijgen. En Europeanen moeten aanvaarden dat er midden in Europa een andere godsdienst bestaat.’

Imagoprobleem

Meryem Kanmaz vond dat de islam met een imagoprobleem te kampen heeft. ‘Ik wil tot een dialoog komen, tot een multiculturele 21ste eeuw’, klonk het. Maar Van Rooy dacht hier anders over. Hij vond dat er helemaal niets westers aan de islam was en met zijn uitspraak ‘Als het u niet aanstaat, ga terug’ zorgde hij voor behoorlijk veel commotie, zowel bij het publiek, als bij de panelleden.
‘Ik heb nog nooit een bevolkingsgroep gezien die zo ‘gepamperd’ werd zoals de moslims. Ze krijgen zoveel kansen maar ze doen er niets mee’, voegde Van Rooy eraan toe.
Terwijl Bouzerda Van Rooy beschuldigde van racisme na zijn uitspraak, haalde Nordin Talouil de geschiedenis aan: ‘Wij zijn hier niet gekomen uit eigen wil. Men had ons nodig om Europa op te bouwen, en dat hebben we dan ook gedaan!’

Voetbalfan

Yves Desmet stelde nog vast dat moslims vroeger niet werden gezien als moslims, maar wel als gastarbeiders. ‘Moslim zijn is een belangrijk deel van de identiteit, maar veel mensen zijn meer Mechelaar of voetbalfan en dat aspect mogen we zeker niet vergeten.’
Over het hoofddoekverbod zei Bouzerda: ‘Men hoeft het niet eens te zijn met ons, maar waar niemand het oneens over mag zijn is dat de hoofddoek staat voor het recht om je godsdienst te beoefenen.’