Randstad biedt interims in ontwikkelingsprojecten

Geduld, relativeringsvermogen, flexibiliteit en stressbestendigheid hebben ze geleerd. IT-specialist Bruno Goeminne en uitzendconsulente Hilde De Brauw waren de eerste twee werknemers van Randstad België die naar het zuiden trokken en er enkele maanden aan een plaatselijk loon meedraaiden.
Bruno werkte zeven maanden in een regionaal bureau van het Onderwijsministerie in Ethiopië, Hilde liet haar man en drie kinderen vier maanden achter om marketingadvies te geven aan een ngo in Indonesië. Randstad stond in voor de opleiding- en andere kosten vooraf en ter plaatse, betaalde hun sociale zekerheid door en hield hun stoel vrij.
Bruno en Hilde zijn net een jaar na hun terugkeer erg positief over hun ervaring, hoewel het anders liep dan verwacht. Bruno vertrok om een IT-netwerk operationeel te maken maar ter plaatse bleek het materiaal niet voorhanden of ontoereikend: “Ik heb twee mensen ginder opgeleid en de grote voldoening voor mij is dat zij het netwerk hebben opgestart, weliswaar na mijn vertrek.”
In Hilde zag de plaatselijke ngo bij aankomst vooral iemand die als zwaarwegende fundraiser veel buitenlands geld binnen zou halen. Het was zaak de verwachtingen af te stemmen. “Mij interesseerde vooral dat het een uitwisseling zou zijn. Het ging niet alleen om hen helpen, ik zou zelf ook in een volledig nieuwe positie terechtkomen en daar ervaring en kennis opdoen”, zegt Hilde. “Ter plaatse bleek vier maanden erg kort, maar over de mail achteraf hoor ik toch dat dingen die heb opgestart blijven lopen en dat geeft een goed gevoel. Ik kwam met heel energie terug, en met een enorme ego-boost.”

Samenwerking met VSO

Ook Randstad zelf moest de verwachtingen afstemmen toen het in 2004 een samenwerking aanging met de internationale ontwikkelingsorganisatie VSO (Voluntary Service Overseas). VSO stuurt al sinds 1958 ervaren beroepsmensen uit naar organisaties in ontwikkelingslanden en was vooral geïnteresseerd in Randstad als fundraiser.
“Zelf wilden we ons vooral op onze competentie van human resource management aangesproken zien”, zegt Renate Degrave, die de samenwerking binnen Randstad-België opvolgt. Dat gebeurt intussen gedeeltelijk. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Randstad in het zuiden zou bijspringen in bijvoorbeeld het bijstaan van de lokale equivalenten van de VDAB, maar dat is voorlopig toekomstmuziek.
Vier mensen op een totaal van 1.400 permanente medewerkers is ook niet veel en Randstad wil het ritme van de uitzendingen niet spectaculair verhogen. “Per werknemer kost het ons bijna 20.000 euro voor de selectie en de opleiding door VSO en andere kosten”, zegt Degrave. Randstad is wel trots dat 80 procent van de eigen werknemers het partnership met VSO “geweldig” vindt.

Ex-Change

In hoeverre is het initiatief van Randstad uniek? Klassiek zijn het natuurlijk ontwikkelingsorganisaties, Artsen zonder grenzen, Advocaten zonder grenzen en dergelijke die mensen naar het zuiden sturen, al leggen velen tegenwoordig meer de nadruk op het ondersteunen van plaatselijke competentie in het zuiden en politiek lobbywerk in het noorden.
In 2006 vertrokken ook een zeventigtal ervaren Belgen op vraag van plaatselijke kmo’s of ontwikkelingsorganisaties naar diverse landen in Afrika, naar Chili en Peru via de vzw Ex-Change. Dat gebeurde weliswaar voor kortere perioden van gemiddeld drie weken. “Ongeveer tweederde is op pensioen of op brugpensioen, de rest is nog aan het werk en neemt betaald of onbetaald verlof”, zegt Jacques Van Egten, directeur van Ex-Change.
Ex-Change staat op het punt een overeenkomst te tekenen met twee Belgische bedrijven (een farmaceutisch bedrijf en een consultingbureau). Zij zouden elk jaarlijks tien tot vijftien van hun werknemers voor korte perioden uitsturen, met alle kosten op rekening van het bedrijf.