Regering bergt plannen voor luchthaven in Texcoco definitief op

Officieel heet het dat er te weinig tijd is voor een juridische
procedureslag om de bezwaren van de bewoners van Texcoco uit de weg te
ruimen. Die hadden voor de rechter aangevoerd dat de regeringsbeslissing
ongrondwettelijk was. De gronden van het uitgedroogde meer van Texcoco
werden na de Mexicaanse revolutie negentig jaar geleden verdeeld onder
landloze boeren. Sindsdien zijn de percelen nog verder opgedeeld onder
familieleden zodat opbrengsten slechts als aanvulling dienen voor een loon
als straatverkoper of fabrieksarbeider in de stad.

President Fox beloofde vorig jaar dat de nieuwe luchthaven met een kostprijs

van 2,3 miljard euro er zou staan voor het einde van zijn ambtstermijn in
2006. De Mexicaanse zakenwereld vindt de beslissing tekenend voor het
onvermogen van de regering en een zware klap voor het vertrouwen van
buitenlandse investeerders. De deur staat nu wijd open voor chantage door
andere gewapende groepen, zo luidt het.

Minister van Transport Pedro Cerisola verklaarde dat de regering - in
tegenstelling tot vorige bewindsploegen van de Partido Revolucionario
Institucional - zijn plannen niet met geweld wil doordrukken en de voorkeur
geeft aan onderhandelingen. Cerisola beloofde vrijdag dat er nog voor het
einde van de legislatuur een oplossing zal worden gevonden. Er is wel nog
geen keuze voor een bepaalde site of een vast tijdskader. De huidige
internationale luchthaven Benito Juárez werd vijftig jaar geleden gebouwd
voor een capaciteit van negen miljoen passagiers. Momenteel zijn het er 21
miljoen.

Op het dorpsplein van San Salvador Atenco hebben de leiders van de
protestacties een driedaags feest afgekondigd. Sommigen schrijven het
onverhoopte succes zelfs toe aan de kersverse heilige San Juan Diego, die
verleden week door paus Johannes Paulus werd gecanoniseerd. We willen dat
de president zijn excuses aanbiedt en toegeeft dat we al die tijd gelijk
hebben gehad, zo luidt het.

In juli kregen de protesten een gewelddadig karakter toen de lokale
bevolking politiemannen en ambtenaren gijzelde, wegblokkades opwierp en
wagens vernielde. De actievoerders verklaarden zich zelfs onafhankelijk van
de centrale regering en riepen hun eigen staat uit. De ‘opstand’ in San
Atenco was voor linkse activisten een baken in de strijd tegen het
neoliberalisme, tegenstanders vermoedden infiltratie door de maoistische
Peruviaanse guerrilla van het Lichtend Pad en de Baskische
afscheidingsbeweging ETA.