Scholen in Zimbabwe staan voor de afgrond

Het onderwijssysteem in Zimbabwe staat op instorten. Kinderen moeten hun eigen meubelen meebrengen om les te kunnen volgen, terwijl leerkrachten snoep moeten verkopen om rond te komen. “We hebben niets.”
Toen Zimbabwe in 1980 onafhankelijk werd, had het een van de beste onderwijssystemen op het Afrikaanse continent. Na jaren van ondersubsidiëring en verwaarlozing onder het regime van president Mugabe hebben de meeste scholen veel van hun glans verloren.
“Wij hebben niets”, zegt leerkracht Alice Muchine, die de situatie als kritiek beschrijft, ”Het ontbreekt ons aan alle middelen. We hebben geen leerboeken om de kinderen te leren lezen, geen grafisch materiaal, geen krijt, geen syllabi.”
De infrastructuur van veel scholen staat op instorten en de meeste scholen hebben zelfs geen lessenaars en stoelen voor de kinderen. De situatie is zelfs zo erg dat de scholen nu aan de ouders moeten vragen om zelf schoolbanken te kopen voor hun kinderen. De Progressieve Vereniging van Leerkrachten in Zimbabwe spreekt over een staat van verval in de meeste openbare scholen. “Het feit dat zij aan de ouders moeten vragen om meubelen te kopen, toont aan hoe diep de crisis zit”, zeggen ze.
De leerkrachten varen er al even slecht bij. Velen stappen uit het beroep, omdat het loon te laag is en de stress te groot. Anderen moeten snoepgoed of andere producten verkopen om hun karig loon aan te vullen en kunnen zich nauwelijks toeleggen op hun leeropdracht.
Leerkrachten in Zimbabwe verdienen gemiddeld 2.400 dollar of 1.774 euro. Volgens het Centrale Bureau voor Statistiek heeft een vijfkoppig gezin in Zimbabwe maandelijks 3.600 dollar of 2.660 euro nodig om basisgoederen en –diensten te kopen.
Vorig jaar lanceerde de Verenigde Naties een nationaal onderwijsplan om Zimbabwe te helpen de millenniumdoelstellingen voor onderwijs te halen. Een van de doelen bestaat erin alle kinderen tegen 2015 naar de lagere school te sturen.
Het nationaal onderwijsplan richt zich vooral op meisjes. Een grote groep van hen, vooral weeskinderen, verlaat de schoolbanken vroegtijdig omdat ze hun broers en zusjes moeten onderhouden. De aidsepidemie in Zimbabwe laat veel kinderen verweesd achter.
Het plan wil daarom ook de aidsepidemie aanpakken alsook culturele problemen, zoals het gedwongen huwelijken, seksueel misbruik en economische exploitatie. De VN hebben Zimbabwe ook gesteund bij de “terug naar school”-campagne in september 2006.
Ondanks het grote aantal schoolverlatende jongens en meisjes, dat gedeeltelijk een gevolg is van de gedwongen landverhuizingen van president Mugabe sinds 2004, gaat volgens Unicef nog altijd negentig procent van de kinderen in Zimbabwe naar school. “De Zimbabwanen maken grote offers om hun kinderen naar school te kunnen blijven sturen”, zegt Unicef.
Volgens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft Zimbabwe ook nog altijd de grootste graad van geletterdheid in sub-Saharaans Afrika.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2776   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2776  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.