Van 9 tot 18 mei 2009 reisde Bart door Vietnam voor een studiereis van de World Population Foundation
Schoolsysteem Zimbabwe in puin
Zowat alle scholen in de Zimbabwaanse hoofdstad Harare liggen er vervallen bij. Meer dan 20 uur per dag moeten bewoners van het land het stellen zonder elektriciteit. Hulporganisaties zeggen dat het werkomgeving veel weg heeft van een oorlogsgebied.
Bart Vanacker . 11 juni 2007
De Cranborne Boys High in Harere, jaren geleden de trots van het land, is vervallen. “De muren zjin vuil, de tafels en stoelen zijn kapot en de vloertegels liggen los. Alle gloeilampen en sloten zijn verdwenen”, zegt een leraar van de school aan de Zimbabwaanse zondagskrant Zimbabwe Standard. Het zwembad achter de school is half leeg en gevuld met vuil water.
Andere publieke scholen zijn hetzelfde lot beschoren. De problemen startten in 2001, toen president Robert Mugabe besliste de uitgaven voor onderwijs te beperken. “Toen het ministerie nog naar behoren werkte, konden de mensen niet ongestraft schooleigendommen beschadigen. Nu is dat anders”, zegt Raymond Majongwe van een progressieve leraarsvakbond.
De hoge inflatie en economische recessie worden nog versterkt door stroomstoringen in het land. De elektriciteitsmaatschappij Zesa geeft voorrang aan landbouwers die de voedseltekorten moeten wegwerken, waardoor grote delen van het land van 4 uur ‘s ochtends tot 9 uur ‘s avonds zonder elektriciteit zitten. “Er is geen beter bewijs van het falen van een overheid dan de onkunde om basisdiensten te garanderen”, zegt Nelson Chamisa van de oppositiepartij MDC.
Tot slot heeft ook de gezondheidszorg het hard te verduren. Het medisch personeel weigert nog aan de slag te gaan omdat de lonen te laag liggen. Daardoor zijn de materniteitsafdeling en de keukens in twee grote ziekenhuizen in Harare volledig opgedoekt. Het Internationale Rode Kruis luidt de alarmbel en vergelijkt Zimbabwe met een oorlogsland. De organisatie heeft klinieken opgericht en verplegend personeel opgeleid, iets wat het Rode Kruis normaal enkel in oorlogslanden doet.
Andere publieke scholen zijn hetzelfde lot beschoren. De problemen startten in 2001, toen president Robert Mugabe besliste de uitgaven voor onderwijs te beperken. “Toen het ministerie nog naar behoren werkte, konden de mensen niet ongestraft schooleigendommen beschadigen. Nu is dat anders”, zegt Raymond Majongwe van een progressieve leraarsvakbond.
De hoge inflatie en economische recessie worden nog versterkt door stroomstoringen in het land. De elektriciteitsmaatschappij Zesa geeft voorrang aan landbouwers die de voedseltekorten moeten wegwerken, waardoor grote delen van het land van 4 uur ‘s ochtends tot 9 uur ‘s avonds zonder elektriciteit zitten. “Er is geen beter bewijs van het falen van een overheid dan de onkunde om basisdiensten te garanderen”, zegt Nelson Chamisa van de oppositiepartij MDC.
Tot slot heeft ook de gezondheidszorg het hard te verduren. Het medisch personeel weigert nog aan de slag te gaan omdat de lonen te laag liggen. Daardoor zijn de materniteitsafdeling en de keukens in twee grote ziekenhuizen in Harare volledig opgedoekt. Het Internationale Rode Kruis luidt de alarmbel en vergelijkt Zimbabwe met een oorlogsland. De organisatie heeft klinieken opgericht en verplegend personeel opgeleid, iets wat het Rode Kruis normaal enkel in oorlogslanden doet.
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2776 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
Nieuws
-
Reportage
-
Wereldblog
-
Extra
-
Nieuws
-
Extra