Siberië stoot vijf keer meer broeikasgas uit dan gedacht

Koud is het er nog steeds, maar toch stijgen de temperaturen in noordelijk Siberië geleidelijk. Als de permafrostbodem smelt, ontstaan er meren - en de oppervlakte daarvan is tussen 1974 en 2000 met een zevende toegenomen. Wetenschappers weten al langer dat die meren het broeikasgas methaan uitstoten. Maar hoeveel gas, dat was moeilijk te meten. Bijna al het gas komt immers niet geleidelijk vrij, maar door gasbellen nu eens hier en dan weer ginder.

De Amerikaans-Russische onderzoeksgroep onder leiding van Katey Walter van de University of Alaska Fairbanks heeft daar wat op gevonden. Ze wandelen in de winter over de bevroren meren en lokaliseerden plekken waar gasbellen ingekapseld waren in het ijs. Naar die plekken keerden ze in de zomer terug en zetten er kapsels over om het gas op te vangen en te meten.

Na zorgvuldige extrapolatie van de resultaten schatten ze dat noordelijk Siberië momenteel jaarlijks 3,8 miljoen ton methaan uitstoot. Dat is vijf keer hoger dan de schattingen tot nu toe, maar nog steeds op zich niet echt verontrustend. Het IPCC, een panel van wetenschappers die in opdracht van de Verenigde Naties het klimaat onderzoeken, schat dat de industrie en natuurlijke bronnen jaarlijks tussen de 410 en de 660 miljoen ton methaan in de atmosfeer pompen. Meer dan de helft van de methaanuitstoot is te wijten aan menselijke activiteit.

Maar volgens de wetenschappers is er toch reden tot ongerustheid. Als de temperatuur verder toeneemt, kan de methaanuitstoot in Siberië duizelingwekkende proporties aannemen. Volgens Walter heeft zou de Siberische permafrost miljarden ton methaan kunnen uitstoten. “Het is een tikkende tijdbom”, zegt ze. (IPS)
MILIEU: Siberië stoot vijf keer meer broeikasgas uit dan gedacht

BRUSSEL, 7 september (IPS) - De bevroren bodem van Siberië warmt langzaam op, en de meren van smeltwater stoten naar schatting vijf keer meer methaan uit dan tot dusverre aangenomen. Dat schrijven Russische en Amerikaanse wetenschappers in de editie van het vakblad Nature die vandaag (7 september) verschijnt. Momenteel is dat klein bier in vergelijking met de totale methaanuitstoot, maar hoofdauteur Katey Walter spreekt van “een tikkende tijdbom” voor verdere klimaatopwarming.

Koud is het er nog steeds, maar toch stijgen de temperaturen in noordelijk Siberië geleidelijk. Als de permafrostbodem smelt, ontstaan er meren - en de oppervlakte daarvan is tussen 1974 en 2000 met een zevende toegenomen. Wetenschappers weten al langer dat die meren het broeikasgas methaan uitstoten. Maar hoeveel gas, dat was moeilijk te meten. Bijna al het gas komt immers niet geleidelijk vrij, maar door gasbellen nu eens hier en dan weer ginder.

De Amerikaans-Russische onderzoeksgroep onder leiding van Katey Walter van de University of Alaska Fairbanks heeft daar wat op gevonden. Ze wandelen in de winter over de bevroren meren en lokaliseerden plekken waar gasbellen ingekapseld waren in het ijs. Naar die plekken keerden ze in de zomer terug en zetten er kapsels over om het gas op te vangen en te meten.

Na zorgvuldige extrapolatie van de resultaten schatten ze dat noordelijk Siberië momenteel jaarlijks 3,8 miljoen ton methaan uitstoot. Dat is vijf keer hoger dan de schattingen tot nu toe, maar nog steeds op zich niet echt verontrustend. Het IPCC, een panel van wetenschappers die in opdracht van de Verenigde Naties het klimaat onderzoeken, schat dat de industrie en natuurlijke bronnen jaarlijks tussen de 410 en de 660 miljoen ton methaan in de atmosfeer pompen. Meer dan de helft van de methaanuitstoot is te wijten aan menselijke activiteit.

Maar volgens de wetenschappers is er toch reden tot ongerustheid. Als de temperatuur verder toeneemt, kan de methaanuitstoot in Siberië duizelingwekkende proporties aannemen. Volgens Walter heeft zou de Siberische permafrost miljarden ton methaan kunnen uitstoten. “Het is een tikkende tijdbom”, zegt ze. (IPS)

Foto op www.nature.com/index.html