Terechtstelling Iraakse generaals zet kwaad bloed

De meest ophefmakende executie was de ophanging van Saddam Hoessein zelf, op 30 december vorig jaar. Ook toen al waren er tegenstemmen. “Die terechtstelling heeft in Irak veel nieuwe haat doen groeien en soennieten en sjiieten verder uit elkaar gedreven”, vindt Walid Al-Ubaidi, een student aan de Universiteit van Bagdad.
Intussen kregen ook verscheidene naaste medewerkers van Saddam de strop. Dat lot wacht nu ook voormalig Defensieminister Sultan Hashim Ahmed. Onder het bevel van Ahmed, toen nog een gewone generaal, werden in 1988 duizenden Koerden vermoord tijdens de zogenaamde Anfal-campagne, concludeerde het Iraakse Hoog Tribunaal op 24 juni. Maar de terechtstelling van Ahmed werd al een paar keer om juridische redenen uitgesteld.
 
Ahmed mag niet ter dood worden gebracht, vinden veel soennieten. “Hij was een professionele generaal en hielp Irak het tegen Iran op te nemen”, zegt Al-Ubaidi. Irak begon 1980 wel met die achtjarige oorlog, maar in Irak gaat iedereen ervan uit dat het land zich moest verdedigen tegen het grote buurland. “Deze man staat symbool voor het Iraakse leger dat het vaderland verdedigde.”
Na de oorlog tegen Iran maakte Ahmed verder carrière in het Iraakse leger. In 1995 werd hij dan uiteindelijk minister van Defensie. 
“We waren verrast door de straf”, zegt een klerk in het hof dat Ahmed en een reeks van zijn generaals veroordeelde. Hij wil niet dat zijn naam wordt genoemd. “Het gaat om een generaal die gewoon zijn orders uitvoerde.”
“Hij is een van de generaals die Iran versloegen”, redeneert de voormalige legerkolonel Saad Abbas. “Premier Nouri Al-Maliki en zijn Amerikaanse meesters wilden hen straffen om de Ayatollahs in Iran een plezier te doen.”
De verwanten van de generaal zijn vooral boos omdat ze hem immuun achtten voor vervolging. “De VS boden hem asiel aan, en daarom gaf hij zich over”, zegt een van die verwanten die anoniem wil blijven. “Ze stelden hem zelfs een nieuwe functie in het systeem voor, maar hij weigerde. Dat is misschien waarom ze hem overdroegen aan zijn vijanden.”
“Hij deed er fout aan hen te vertrouwen. Hij had moeten weten hoe door en door slecht ze zijn - hij had toch meermaals met hen onderhandeld. Hij was beter bij het verzet gegaan.”
Andere Irakezen hemelen de vroegere medestanders van Saddam niet op, maar vinden ook dat de doodstraf niet op haar plaats is. “Net op een moment dat we oplossingen aan het zoeken zijn voor het probleem van de interne tegenstellingen, komen er vonnissen die de kloof tussen de geloofsgroepen nog verbreden”, zegt Malik Nazar, een lid van het Iraaks Dialoogfront, een partij met negen zetels in het parlement.