Toekomst behoort toe aan viskwekers

Nu al wordt zowat de helft van de vis en zeevruchten die we wereldwijd verorberen, geteeld. “Aquacultuur is de toekomst”, zegt Jason Clay, een wetenschapper van het Wereldnatuurrfonds (WWF) in de VS. “Voor het Zuiden wordt het een belangrijke sector – de visteelt zal meer geld en banen opleveren dan de visserij.”

Maar krijgen de kwekers de milieuproblemen en sociale mistoestanden onder controle die nu bijvoorbeeld de zalmkweek een vies luchtje geven?

Visvoer

Alleen al genoeg te eten vinden voor de almaar aangroeiende scholen kweekvis en miljardenlegers van garnalen is een uitdaging. Een derde van de vis die momenteel in de wereldzeeën wordt gevangen wordt verwerkt tot visvoer.

Een oplossing is efficiënter worden, oordeelt Clay. Voor een kilogram zalm is tot vijf kilogram visvoer nodig. “Maar in Mexico zijn er kwekerijen die met 1,3 kilogram voeder een kilogram garnalen produceren”. Dat spelen zelfs de heel efficiënte kippenboeren niet klaar – die hebben ongeveer twee kilogram graan voor één kilogram kippenvlees nodig. Voor rundvlees is algauw de tienvoudige hoeveelheid voeder nodig.

Volgens Clay moeten de viskwekers op termijn wel af van de visvangst als belangrijkste voederleverancier. Duurzame groei is alleen denkbaar als een groot deel van het visvoer op het land gekweekt wordt, oordeelt hij.

Vervuiling

Ook de vervuiling van de omgeving met mest en voederresten hebben de visteelt en industriële garnalenkwekerijen een slecht imago bezorgd. Sommige viskwekers verhuizen nu naar de open zee om de effecten op kustgebieden te verminderen.      Anderen zetten nieuwe teeltmethoden in die milieu en opbrengst met elkaar verzoenen. In de wateren voor het Canadese New Brunswick worden de kweekplaatsen voor zalm nu omgeven door mosselbanken en plantages van zeealgen.  De mosselen filteren de helft van de afvalstoffen van de zalmkweek uit het water, en de algen halen een aanzienlijk deel van de overtollige voedingsstoffen uit het water.

De garnalenkweek heeft in veel ontwikkelingslanden vaak nog kwalijkere gevolgen voor het milieu. Met name waardevolle mangrovewouden moeten vaak verdwijnen voor de lucratieve kwekerijen. Maar er zijn ook duurzame garnalenkwekerijen”, zegt   
Héctor Luis Corrales van de Hondurese groep Granjas Marinas SA (GGM), een van de grootste milieuvriendelijke garnalenproducenten wereldwijd. Volgen Corrales zijn het vooral de Europese klanten die zijn bedrijf hem onder druk zetten om sociaal en milieubewust te ondernemen. Hij geeft toe dat er nog altijd niet-gouvernementele organisaties zijn in Honduras die kritiek hebben, “maar onze klanten zijn tevreden.”