Tsunami-kinderen voelen zich weer goed

“De kinderen van Atjeh zijn tot leven gekomen. Ze zijn als galopperende paarden”, schrijft de tienjarige Titan Putra Arian uit het vierde leerjaar van een lagere school in het Indonesische Banda Atjeh. Samen met honderden schoolgenootjes kreeg ze de opdracht een krant te maken over hun leven na de tsunami. Bijna allemaal beschouwen ze de ramp als een gesloten hoofdstuk.
Kleurig en vrolijk zijn ze, de tekeningen waarmee de kinderen hun krant illustreerden. Rizky Ayunda Putri tekende een felle zon boven bloeiende bloemen. Adamfiqh Rifandy koos voor vogels in de lucht.

De teksten zijn al even hoopvol. “We hebben niet langer last van trauma’s en we willen Atjeh heropbouwen”, zegt Andika Putera, leerlinge van de plaatselijke lagere school SD-29. “We maken het nu allemaal goed en voelen ons gelukkig. We zijn weer aan het leren en we willen doorgaan met onze levens”, schrijft Agung Ma’ruf, vierde leerjaar in dezelfde school. “We willen niet opgeven. We willen vooruit”, zegt Rizasyah.

Sommige leerlingen hebben het over hun toekomstdromen. De tienjarige Riska Novia verloor beide ouders door de tsunami en woont nu bij familie. Ze tekende een agent in actie, omdat ze later zelf bij de politie wil. “Mijn ouders zijn er niet meer. Ik ben gewoon blij dat ik weer kan leren”, schrijft ze.

De tsunami van tweede kerstdag 2004 doodde 220.000 mensen uit 12 landen, maar de provincie Atjeh op het Indonesiche eiland Sumatra betaalde veruit de hoogste tol met meer dan 150.000 overlijdens. Meer dan 420 scholen werden vernield, en meer dan 1200 leraars verdwenen.

Ook de SD-school kende veel slachtoffers: 30 van de 430 leerlingen en 3 van de 18 leerkrachten verdronken.

De negenjarige Cut Tarif weet nog goed hoe het allemaal gebeurde. Hij was televisie aan het kijken toen de tsunamigolf de kust bereikte. “Mijn huis bewoog en iemand schreeuwde dat het water steeg. Dus klommen we allemaal op het dak.”

Karisma, uit het derde leerjaar, zocht met haar familie toevlucht in de Baiturrahmanmoskee, de grootste in Atjeh. “Onderweg naar de moskee zagen we veel lichamen drijven. Het water was net asfalt”, zegt de negenjarige.

Het schoolhoofd, Deni Hayati, legt uit dat de school onder meer voetbal en badminton heeft gebruikt als een vorm van therapie voor de leerlingen. Daarnaast moedigden ze de kinderen aan om te dansen of een muziekinstrument te bespelen. De leerlingen van scholen in Atjeh hebben ook gecorrespondeerd met leeftijdsgenootjes uit Jakarta. Onder meer met de Sekolah Bina Nusantara-school en de Jakarta International School worden druk brieven uitgewisseld.

Geschat wordt dat minstens 30 procent van de honderdduizenden kinderen die hun ouders of andere familieleden verloren bij de tsunami ernstig getraumatiseerd raakten. De meeste zijn tussen vier en tien jaar oud, schat de Indonesische Commissie voor Kinderbescherming. Het VN-Kinderfonds Unicef heeft 21 centra opgericht in de ergst getroffen gebieden om psychosociale hulp te bieden. Ze werken elke week met zo’n 17.000 kinderen.

Tweeënhalf jaar na de catastrofe lijkt het leven weer normaler te worden. In de straten die tot voor kort pijnlijk rustig waren en waar de schaduw van de dood nog rondhing, spelen weer kinderen. (ADR/PD)

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2781   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2781  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.