Venezolaanse stakingsleider krijgt 16 jaar

Venezuela heeft er opnieuw een politieke gevangene bij, zegt de oppositie. Carlos Ortega, de leider van de Federatie van Venezolaanse Arbeiders (CTV). Die vakbond was samen met de werkgeverskoepel Fedecámaras en de petroleumbaronnen van het staatsoliebedrijf PDVSA het brein achter een indrukwekkende reeks demonstraties en stakingen tegen de president in 2002 en 2003.

Ik ben geen crimineel, geen bedenker van coups en geen terrorist. Ik ben trouw gebleven aan de belangen van de werkman en heb vrede met mezelf. Dit is een politiek vonnis ingegeven door een politiek probleem, zei Ortega na zijn veroordeling op de zender Globovisión. Manuel Cova, de nummer twee van de vakbond, noemde het een vreselijke dag voor ons en voor Venezuela. Het regime neemt wraak voor het standpunt dat Carlos innam. Maar de CTV en de mensen zullen zich niet laten muilkorven. Ortega’s advocaat kondigden aan in beroep te zullen gaan.

De president had een lastige klant aan Ortega. De vakbondsman organiseerde begin 2002 massale anti-Chávez protesten samen met de werkgevers en de katholieke Kerk. Die culmineerden op 11 april 2002 in de dood van 19 demonstranten. Het werd nooit duidelijk wie die mensen onder vuur nam, maar het leger greep de moordpartij aan om Chávez af te zetten. Fedecámaras-topman Pedro Carmona nam het roer over, maar de coup duurde slechts twee dagen. Chávez maakte een snelle comeback met de steun van een deel van het leger en dankzij massale straatprotesten.

Nadien kreeg Chávez één van de grootste stakingen in de Latijns-Amerikaanse geschiedenis over zich heen. In december 2002 en januari 2003 slaagden Ortega en de zijnen erin om de oliesector en de privé-sector helemaal lam te leggen. De CTV, Fedecamaras en de PDVSA-top eisten een referendum over de vraag of de president moest aanblijven. Ze haalden bakzeil. Maar Chávez week niet en zit vandaag steviger in het zadel dan ooit. Toen het referendum in april 2004 er toch kwam, haalde Chávez 60 procent van de stemmen.

Twee maanden na het einde van de staking werd Ortega aangeklaagd. Hij kreeg politiek asiel in Costa Rica, maar werd vorig jaar opgemerkt tijdens een anti-Chávez demonstratie. Hij dook onder in Venezuela, maar in februari werd hij opgepakt in een casino in de hoofdstad Caracas.

De uitspraak is geen verrassing, zegt Ortega. Ik was er mentaal klaar voor en ik blijf vertrouwen hebben in de mensen die dit regime ten val willen brengen. En je ziet: ze hebben het een lesje geleerd op 4 december. Op 4 december leed de regerende coalitie volgens haar tegenstanders een virtuele nederlaag bij de parlementsverkiezingen. Slechts een vierde van de kiezers kwam opdagen nadat de grootste oppositiepartijen zich terugtrokken.

De vakbondsman vervoegt Nelson Mezerhane, de voormalige eigenaar van Globovisión, veroordeeld in verband met een politieke moord, en een aantal hoge officieren die achter tralies zitten wegens landverraad. De twee andere stakingsleiders - zakenman Carlos Fernández een voormalig PDVSA-baas Juan Fernández - zijn nog op de loop.

Tot aan het eind van de jaren 90 was de CTV de sterkste vakbond van het land, maar na het aantreden van Chávez in 1999 ging het steil bergaf. De aanhangers van de president trachtten Ortega en de zijnen aan de kant te schuiven, maar de oude vakbondstop won overtuigend de vakbondsverkiezingen in 2001. Daarna richtte het Chávez-kamp een eigen vakbond in, de Unión de Trabajadores, die de machtsbasis van de CTV wist uit te hollen. (MM/PD)