VN-verdrag erkent verband tussen handicap en armoede

In een perfecte wereld zou de Universele Verklaring van de Mensenrechten moeten volstaan om de rechten van alle mensen - ook de 650 miljoen mensen ter wereld met een handicap - te beschermen, zeggen de VN. Maar in de praktijk worden veel minderheidsgroepen zoals kinderen, vrouwen, vluchtelingen en gehandicapten nog altijd geconfronteerd met (grove) schendingen van de mensenrechten. Aparte internationale verdragen moeten die rechten beter promoten en beschermen, dat is de bedoeling van dit “Verdrag van de Rechten van Personen met een Handicap”.
“Het verdrag erkent voor het eerst dat er een link bestaat tussen armoede en handicap”, zegt Johan Elsen van de Christelijke Blindenmissie. “Momenteel krijgen bijvoorbeeld maar twee op honderd kinderen met een handicap toegang tot het basisonderwijs. “Het is ook de eerste keer het is de eerste keer dat mensen met een handicap niet gezien worden als een bende sukkelaars die extra aandacht en verzorging nodig hebben, maar als mensen die evenveel kansen en rechten moeten krijgen als andere mensen.”
“Zodra het verdrag wordt geratificeerd, zullen we niet langer het voorwerp zijn van liefdadigheid en medelijden”, zegt ook Thomas Schindlmayr, invaliditeitsexpert van de VN. Het verdrag gaat van kracht zodra twintig landen het hebben ondertekend.
“Ik geloof sterk dat dit nieuwe instrument komt in een tijd waarin er grote veranderingen merkbaar zijn in de houding van de samenleving tegenover de rechten van personen met een handicap”, zegt op haar beurt Louise Arbour, de Hoge VN-Commissaris voor de Mensenrechten.
“Sommige landen zullen het verdrag misschien niet ondertekenen omdat zij voelen dat ze niet de middelen hebben die nodig zijn om het verdrag in de praktijk om te zetten”, zegt Robert Martin, lid van de mensenrechtenorganisatie Inclusion International. Hij vreest dat vooral de landen in het Zuiden zullen schitteren in afwezigheid.
“De landen die aan de onderhandelingen hebben deelgenomen, beseften dat het verdrag implementatiekosten met zich zou meebrengen. Maar het verdrag legt geen deadline op. Het zegt niet dat alle gebouwen zo snel mogelijk moeten worden aangepast.” Wel legt het verdrag de deelnemende landen op om de bevolking beter bewust te maken van het probleem.
De Verenigde Staten, die een belangrijke rol hebben gespeeld in de onderhandelingen die tot het verdrag hebben geleid, zullen het verdrag vandaag waarschijnlijk niet ondertekenen. De VS menen al een goed wettelijk kader te hebben die mensen met een handicap ondersteunt.