‘Vrouwen zijn de sleutel tot rust en vrede’

Elk land, organisatie of vrouwengroep heeft de keuze om zelf een thema of een reeks van thema’s te kiezen. Het thema: ‘Vrouwen en mannen, verenigd om het geweld tegen vrouwen en meisjes te stoppen’ staat dit jaar centraal bij de Verenigde Naties.
Honderden evenementen, demonstraties, betogingen en festiviteiten vinden doorheen de maand maart plaats om de poltieke, economische en sociale strijd  van vrouwen te vieren.

 Situatie in westerse landen

Vrouwen in ontwikkelde en democratische landen hebben bewezen dat ze alles aankunnen: huisvrouw, politica, zakenvrouw, astronaute, nobelprijswinnares, zangeres en noem maar op. Niets lijkt hen nog te stoppen, toch blijkt de weg nog lang.
De loonongelijkheid blijft voor discussie zorgen. Vrouwen verdienen in zowel België als Nederland nog steeds 18% minder dan mannen. Ze werken gemiddeld 15 maanden om hetzelfde jaarloon te krijgen als mannen.
Allochtone vrouwen die in westerse zijn geboren voelen zich dubbel gediscrimineerd. Het feit dat ze vrouw zijn en allochtoon zorgt ervoor dat ze dubbel zo hard moeten vechten om dezelfde kansen te krijgen als autochtone vrouwen in de arbeidssector.

Sleutel tot rust en vrede

‘Vrouwen zijn de sleutel tot rust en vrede, en zij zijn diegenen die dagelijks het gevecht voeren tegen dicriminatie. Na al die jaren van ongelijkheid is de weg naar gelijkheid nog lang, maar een sterke vrouw, ongeacht haar etniciteit, laat zich niet doen en zal blijven vechten om haar doel te bereiken. Een vrouw heeft evenveel rechten als een man’, zegt Aïcha H., zangeres en activiste.
Mensenhandel blijft een belangrijke problematiek in Europa. Volgens statistieken worden jaarlijks 700.000 tot 4 miljoen kinderen en vrouwen naar West-Europa illegaal gebracht.
Ze worden gedwongen om zich te prostitueren, om tegen minimumlonen huishoudelijk werk te verrichten, te trouwen, enzovoort. Het is een globaal fenomeen. Ze leven in erbarmelijke omstandigheden en vrezen voor hun leven. De EU tracht een einde te maken aan deze moderne vorm van slavenhandel.
 Toch zijn er zijn positieve veranderingen zichtbaar. EU-landen die een goede geslacht wetgeving hanteren, zien een positie evolutie, mede dankzij de uitvoering van de zogezegde ‘pink quota’, waarbij vrouwen niet meer mogen ondervertegenwoordigd zijn in parlementen. 

Slechte communicatie

Ongelijke machtsverhouding ligt niet langer aan de basis van geweld bij westerse gezinnen. Partnergeweld is vaak het gevolg van slechte of een verkeerde interpretatie van communicatie. Algemeen wordt gezegd dat vrouwen verbaal sterker zijn dan mannen. Mannen gaan dan op zoek naar een ander wapen om zich te verdedigen, waardoor ze hun temperament verliezen en naar geweld grijpen.
Volgens een rapport uitgegeven door Oxfam-solidariteit is in België 1 vrouw op 8 slachtoffer van geweld in gezinsverband. Er worden dagelijks zo’n 140 klachten ingediend.

Vrouwen zijn de sleutel tot rust en vrede, en zij zijn diegenen die dagelijks het gevecht voeren tegen dicriminatie.

Derdewereldlanden

Geweld tegen vrouwen en meisjese vormt nog steeds een grote problematiek in derdewereldlanden. Er is nood aan steun en bescherming aan zij die getroffen worden door seksuele intimidatie, discriminatie, mensenhandel, ere-misdaden, kindhuwelijken, genitale mutilatie, verkrachtingen,… De cijfers liggen alarmerend hoog.
Tradities zijn moeilijk om te veranderen en zorgen ervoor dat geweld sociaal en cultureel wordt aanvaard. Indien een vrouw een gearrangeerde huwelijk verwerpt of zich niet houdt aan de rol die de samenleving haar voorschrijft wordt ze beschuldigd van het aantasten van de familie-eer. Dit kan leiden tot ere-misdaden.
Wetten en akkoorden zijn niet genoeg, want zolang vrouwen en mannen blijven geloven dat geweld tegen vrouwen cultureel wordt aanvaard zal het geweld en de discriminatie blijven voortduren. Men verandert pas als een probleem wordt erkend en wanneer men voelt dat er een oplossing mogelijk is.

Geschiedenis

In 1908 vond de eerste staking van vrouwen plaats in New York. De staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie. Dat was de directe reden van de staking, indirect kwam daar de strijd tegen het algemeen kiesrecht voor vrouwen bovenop.
De Duitse Clara Zetkin stelde in 1910 tijdens een conferentie in Kopenhagen voor om acht maart uit te roepen tot Internationale vrouwendag, maar het werd niet door alle landen erkend.
Op 8 maart 1917 brak er weer een staking uit in de textielindustrie die weer was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden. De staking werd in Sint-Petersburg gehouden onder leiding van Alexandra Kollontai. In 1921 werd 8 maart definitief als datum voor de Internationale vrouwendag gekozen.
Sommige landen erkennen de vrouwendag als officiële feestdag. Andere landen hebben naast de Internationale vrouwendag ook nog een andere officiële vrouwendag, in België is dat 11 november. Het werd ingevoerd door de Belgische vrouwenbeweging.