Weeskinderen leren boeren in Swaziland

Noncedo heeft een eigen tuintje waar ze groenten kweekt. Haar basisschool in Mbabane, de Boyaneschool, doet mee aan het Junior Farmer Field and Life Skills-programma (JFFLS) van de Voedsel- en Landbouworganisatie FAO. Dat project is bedoeld om kinderen op jonge leeftijd klaar te stomen voor een toekomst als boer of boerin.

“Ik vind het werken in de tuin leuk omdat ik weet dat het straks eten oplevert, als de groenten gegroeid zijn”, zegt Masina een beetje verlegen. “Ik ga na schooltijd altijd pas met mijn vriendinnen spelen als ik klaar ben met in de tuin.”

Masina’s beide ouders zijn beiden in 2003 overleden na ziekte. Het meisje werd opgevangen door haar oma, die het erg moeilijk had om voor voldoende eten te zorgen. Nu ze meedoet aan het JFFLS-project, neemt Masina geregeld kool, spinazie, uien en wortels en gedoneerde levensmiddelen mee naar huis.

Zesentwintig wezen en kwetsbare kinderen op deze school hebben een gezamenlijke en een eigen tuin en zorgen zo voor voldoende eten op tafel. JFFLS ging van start in 2005, in eerste instantie als een training van een jaar. Kinderen zouden na dat jaar in staat moeten zijn zelf thuis een tuin te onderhouden en hun vaardigheden over te dragen op anderen.

“De kinderen nemen de groenten van hun individuele tuinen mee naar huis. De groenten van de gezamenlijke tuin worden verkocht. De opbrengst daarvan kan besteed worden aan nieuwe landbouwprojecten”, zegt Joyce Mkhaliphi van de Boyaneschool.

Droogte

Sinds april leverde de gezamenlijk tuin 64 euro op. Mkhaliphi zegt dat wordt nagedacht over een suggestie van FAO-directeur Jacques Diouf, die deze maand een van de JFFLS-tuinen bezocht. Hij stelde voor om de kinderen nog beter toe te rusten, door ze meer te leren over tuinbouw, melkveehouderij, pluimveehouderij en viskweek. “Daar hebben we niet veel geld voor nodig, 3.000 tot 7.000 euro is al genoeg om een start te maken”, zei Diouf.

Landbouwontwikkeling en -productie is de meest duurzame oplossing om de stijgende prijzen van voedsel, brandstof en andere basisbenodigdheden het hoofd te bieden. Daarbij werken diverse organisaties samen. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) geeft de kinderen die meedoen aan JFFLS voedselpakketten met maïs, olie en bonen mee naar huis, zegt Sibusiso Mondlane, projectcoördinator van FAO. “UNFPA, het VN-Bevolkingsfonds, houdt zich bezig met seksuele gezondheidszorg,  het VN-Kinderfonds Unicef leert de kinderen hoe ze op eigen benen kunnen staan en het ministerie van Landbouw brengt technische expertise in.”

Diouf benadrukte tijdens zijn bezoek dat het van groot belang is om kinderen al op jonge leeftijd het belang van landbouw bij te brengen. “Ze moeten ervan overtuigd worden dat boeren nodig zijn om de voedselproductie in de wereld veilig te stellen.”

Ben Nsibandze, voorzitter van het Nationaal Rampenmanagement Bureau van Swaziland, zegt dat sommige kinderen die na 1990 zijn geboren - een periode waarin het land werd getroffen door droogte - geen ander voedsel kennen dan het voedsel dat via voedselhulp wordt verstrekt. De droogte dwong hun ouders om te stoppen met boeren. “Sommige kinderen staan wel in de rij om voedselpakketten op te halen, maar ze leren niets over hoe ze zelf voedsel kunnen verbouwen.”

In Swaziland zijn dit jaar 260.000 mensen aangewezen op voedselhulp. Dat is een daling ten opzichte van vorig jaar - toen hadden nog 410.000 mensen hulp nodig - maar nog steeds reden tot zorg, zegt Nsibandze.