Zuid-Azië moet 'back to the basics'

Het wordt tijd dat Zuid-Aziatische regeringen weer gaan investeren in basisvoorzieningen voor hun eigen burgers, zegt Oxfam International in een nieuw rapport. “Armen kunnen professionele medische diensten in hun eigen land vaak niet betalen en zijn aangewezen op goedkope alternatieven”, zegt Swati Narayan, auteur van het rapport. “India telt 1,5 miljoen kwakzalvers.”

Het rapport ‘Serve the Essentials’ werd vrijdag gepresenteerd in de Nepalese hoofdstad Kathmandu. Volgens de voormalige vice-voorzitter van de Nepalese Nationale Planningscommissie, Shankar Sharma, heeft Nepal 52.000 gezondheidswerkers en 20.000 basisschoolonderwijzers nodig om de 25 miljoen inwoners de benodigde diensten te kunnen verschaffen.

“Steeds meer mensen blijven achter in een regio die economisch snel groeit”, benadrukt het rapport. Het gebrek aan basisvoorzieningen belemmert ook de internationale Millenniumdoelen, acht doelen die de wereldleiders zichzelf in 2000 stelden ter bestrijding van de armoede in de wereld. “Als er niet harder gewerkt wordt aan het verbeteren van de basisvoorzieningen, dan zal het millenniumdoel om de kindersterfte aanzienlijk te verminderen niet gehaald worden voor 2020”, aldus Oxfam.

Uit een rapport dat eerder dit jaar verscheen, bleek dat India, Nepal en Afghanistan bijna op schema liggen met betrekking tot de Milllenniumdoelen. Wel zouden de landen “verder moeten kijken dan de Millenniumdoelen om mee te kunnen komen met de rest van de regio.”

Oxfam wijst vaak op het succes van het Srilankaanse model: investeren in startprogramma’s en infrastructuur, met als gevolg dat er op de lange termijn de vruchten geplukt kunnen worden. In de jaren vijftig en zestig besteedde de regering in Colombo 5 procent van het bruto nationaal product (15 procent van het budget) aan onderwijs. Vandaag is dat nog 3 procent van het bbp en de overheid biedt gratis onderwijs aan alle kinderen, tot aan de universiteit.

Overheidsbeleid dat gericht is op de lange termijn, is belangrijker dan het nationale inkomen, zegt Oxfam. Maar geld moet dan wel efficiënt geïnvesteerd worden en dat gebeurde in het verleden niet altijd. Tenminste 20 procent van het geld van de overheid en donoren zou naar het versterken van basisvoorzieningen moeten gaan. Maar tegelijkertijd moeten dan maatregelen worden genomen om corruptie te bestrijden, zoals wetgeving op het gebied van informatievoorziening. Tenminste 15 tot 20 procent van het onderwijsbudget zou besteed moeten worden aan niet-salariskosten, zoals schoolmaterialen. Op dit moment gaat gemiddeld meer dan 95 procent van het geld naar salarissen van onderwijzers.

Het rapport adviseert Zuid-Aziatische overheden om onderwijs en gezondheidszorg gratis te maken niet alleen aan te bieden aan specifieke groepen. Er gaat nu veel geld verloren aan het bepalen wie wel of niet in aanmerking komen voor bepaalde zorg en onderwijs. Dat geld kan beter besteed worden aan het daadwerkelijk leveren van de diensten. Daarnaast adviseert Oxfam om de rol van vrouwen in de gemeenschap te versterken, onder meer door meer meisjes naar school te laten gaan.

In Bangladesh kunnen jongens en meisjes gratis naar het basisonderwijs. Meisjes die daarna een vervolgopleiding doen, krijgen financieel ondersteuning. “Dat heeft ervoor gezorgd dat er evenveel jongens als meisjes naar school gaan”, zegt Narayan. “Als die meisjes eenmaal een opleiding hebben, dan is het gemakkelijker om ze scholen als verpleegsters en vroedvrouwen, wat nodig is om de moedersterfte te verlagen.” MDG3 MDG5