Chinese CO2-uitstoot jarenlang overschat

‘Aan het begin van het onderzoek verwachtten we dat de uitstoot juist hoger zou zijn dan de bestaande schattingen’, zegt Zhu Liu, ecoloog aan de Universiteit van Harvard en hoofdauteur van de studie. ‘We zijn zeer verrast.’

De bevindingen stoten China niet van de troon als grootste CO2-vervuiler in de wereld. Zelfs als de lagere uitstoot meegerekend wordt, stoot China nog altijd meer uit dan de Verenigde Staten, de nummer twee van de wereld.

Lage kwaliteit kolen

De Chinese overheid publiceert cijfers over energieverbruik en -productie op nationaal en provinciaal niveau. Die statistieken komen echter vaak niet met elkaar overeen en worden geregeld herzien.

Het team van Liu heeft overheidscijfers over productie vergeleken met de export- en importcijfers van kolen, olie en gas. Daaruit bleek dat China 10 procent meer kolen verbruikt dan de officiële cijfers beweren. De algehele emissie pakte echter lager uit, als het gebruik van lage kwaliteit kolen uit binnenlandse mijnen wordt meegenomen in de berekening. Kolen van lagere kwaliteit bevatten minder CO2 dan de kolen van hogere kwaliteit. Ze produceren minder energie en ook minder CO2 bij verbranding.

Onzekerheidsfactor

Glen Peters, onderzoeker klimaatbeleid aan het Center for International Climate and Environmental Research in Oslo, zegt dat ook bij de nieuwe cijfers uit dit onderzoek een onzekerheidsfactor meespeelt. De Chinese overheid moet nog herziene cijfers over de energieproductie en in- en export over de afgelopen tien jaar publiceren.

Liu verwacht dat die cijfers, die later dit jaar openbaar worden, niet veel zullen veranderen aan de schattingen van zijn team. Peters houdt een slag om de arm en verwacht dat de schattingen hooguit met 7 procent bijgesteld moeten worden. “Met Chinese energiestatistieken is er altijd een ‘maar’.”

Klimaattop Parijs

China diende begin juli zijn nationale klimaatdoelstellingen in bij de Verenigde Naties. Tot de Chinese plannen behoren reductie van de CO2-intensiteit van 60 tot 65 procent ten opzichte van het niveau in 2005, een piekemissie rond het jaar 2030 en groei van duurzame energie in de energiemix met 20 procent voor 2030.

De beloften zijn onderdeel van de zogenoemde Intended Nationally Determined Contribution (INDC), een nationaal bepaalde doelstelling die elk land moet indienen voorafgaand aan de Klimaattop in december in Parijs (COP21).