Cuba gaat nikkelindustrie grondig moderniseren

Nikkel en kobalt uit Moa, het belangrijkste mijnbouwcentrum van het land, leverden de kwakkelende Cubaanse economie tot nog toe 600 miljoen dollar per jaar op. Het maakt van Cuba een van twaalf grootste nikkelproducenten ter wereld. Nikkel is een van de belangrijkste exportproducten voor het land.

Reserves over 20 jaar op

Maar met het huidige exploitatieritme zijn de nikkelreserves in Moa over achttien tot twintig jaar op.

De sector wil daarom efficiënter gaan werken door moderne technologie in te zetten. Hij gaat ook residuen verwerken die tientallen jaren achter dijken zijn opgeslagen en oude en nieuwe nikkelzones in andere delen van het land exploiteren.

‘Op korte termijn spreken we niet over groei, wel over meer efficiëntie en kostenvermindering’, zegt Ricardo Quintana, onderdirecteur van Comandante Pedro Sotto Alba, de grootste van de twee metaalverwerkingsfabrieken in Moa.

Val van de internationale prijzen

Door de val van de internationale nikkel- en kobaltprijzen zal de opbrengst dit jaar wellicht ver onder de 600 miljoen dollar blijven. Een productiegroei is dan ook niet aangewezen, zegt Quintana.

De val van de prijzen is te wijten aan de afkoeling van de Chinese economie, de grootste nikkelconsument ter wereld, die nu naar goedkopere alternatieven zoekt. Er duiken ook nieuwe nikkelproducenten op.

Zwavelzuur

Cuba, dat in Moa samenwerkt het Canadese Sherritt, wil zijn productieniveau voor nikkel en kobalt op 56.000 ton per jaar houden, zegt Eder Manuel Oliveros, directeur van staatsbedrijf Cubaníquel.

Om kosten te besparen neemt Moa dit jaar onder meer een zwavelzuurfabriek in gebruik, een investering van 190 miljoen dollar. Daardoor moet Cuba geen zwavelzuur meer invoeren, een stof die belangrijk is bij nikkelwinning.

Een modernisering van de andere verwerkingsfabriek in Moa, die onder meer het gebruik van goedkopere brandstof mogelijk maakt, moet tegen 2019 af zijn.

Nog eens 120 jaar

‘We hebben nog niet precies bepaald hoe we de zaken gaan veranderen in Moa, aangezien we nog twintig jaar exploitatie voor de boeg hebben met de huidige fabrieken’, zegt Oliveros.

Cubaníquel kijkt ondertussen naar andere zones in Cuba waar nikkel in de grond zit. ‘Daar is al studiewerk rond gebeurd maar er zijn nog grondiger studies nodig met het oog op exploitatie.’

Volgens Oliveros zijn de reserves in de centrale provincie Camagüey goed voor nog eens 120 jaar Cubaanse nikkelwinning.

Hoge lonen

De Cubaanse nikkelwinning begon in 1955, toen een Amerikaans bedrijf in Moa aan de slag ging.
Vandaag is 60 procent van de 75.000 inwoners in de stad van nikkel afhankelijk.

Er komen veel Cubaanse migranten hiernaartoe. In een fabriek als Pedro Sotto Alba, waar 1900 mensen werken, zijn de lonen hoog naar Cubaanse normen. Het salaris is er meer dan vijf keer hoger dan in een gemiddeld staatsbedrijf.