Twee witte olifanten in de Braziliaanse hoofdstad

In het nieuwe Administratief Centrum moesten vijftienduizend ambtenaren van het zogeheten Federale District (DF) komen. Het gebouw van zestien verdiepingen staat in Taguatinga, een van de grootste steden die rond de kern van Brasilia liggen.

Leeg sinds 2014

‘Het zou goed zijn de regering hier te hebben’, zegt Laura Morais, die in een kapperszaak werkt in Samambaia, de stad naast Taguatinga. ‘Dan zit ze dichter bij de zones waar de meeste mensen wonen. Dat zou ons meer werk en andere voordelen bezorgen.’

Het gebouw werd op 31 december 2014 ingehuldigd. Maar gebruikt werd het nooit omdat de zaak in een gerechtelijk kluwen is beland na een corruptieklacht.

Het gebouw werd op 31 december 2014 ingehuldigd. Maar gebruikt werd het nooit omdat de zaak in een gerechtelijk kluwen is beland na een corruptieklacht.

Paulo Pereira, eigenaar van een brillenzaak in Taguatinga, is minder enthousiast over het gebouw. ‘Het zou Taguatinga in een hel veranderen, met nog meer verkeersfiles. Maar voor Samambaia, dat nog veel open ruimte heeft en over weinig winkels beschikt, zou het goed zijn.’

Smeergeld

De oudgouverneur van DF, Agnelo Queiroz, wordt ervan beschuldigd in 2014 samen met zijn vicegouverneur 2,5 miljoen real (vandaag ongeveer 650.000 euro) smeergeld te hebben ontvangen, voor de bouw van het Administratief Centrum.

De klacht kwam van Odebrecht, het grootste bouwbedrijf van Brazilië. Dat werkt mee met het gerecht in een hele reeks corruptiezaken waarin het sinds 2014 betrokken is en die al tientallen ondernemers en politici naar de cel hebben gestuurd.

Voetbalstadion

Queiroz en zijn voorganger José Arruda zitten al voor een andere corruptiezaak in de cel. Die heeft te maken met factuurfraude bij de bouw van het voetbalstadion Mané Garrincha voor het wereldkampioenschap (WK) van 2014.

Volgens onderzoek van de Federale Politie was de uiteindelijke kostprijs, ruim 400 miljoen euro, meer dan het dubbele van het aanvankelijk begrote bedrag.

Voor veel van de Braziliaanse WK-stadions bleek smeergeld betaald te zijn, maar in geen enkel stadion vielen de werken zo duur uit als in Brasilia.

Voor veel van de Braziliaanse WK-stadions bleek smeergeld betaald te zijn, maar in geen enkel stadion vielen de werken zo duur uit als in Brasilia.

De capaciteit van het stadion werd opgetrokken naar 72.788 zitjes. Dat aantal is veel te hoog voor een stad zonder voetbaltraditie of grote voetbalclubs. Voetbalwedstrijden worden er gemiddeld door tweeduizend mensen bijgewoond.

Het onderhoud van het enorme stadion kost de overheid handenvol geld. De verliezen stapelen zich op.

De oplossing zou zijn er een cultuur- en sportcomplex van te maken, met een museum, bibliotheek, bioscoop- en conferentiezalen, en winkels, die allemaal iets met sport hebben te maken, stelde de lokale sportjournalist José Cruz voor. In Brasilia wonen enkele sporticonen, zoals voormalig autocoureur Nelson Piquet, zegt Cruz. Maar dan zou het stadion moeten worden uitbesteed of geprivatiseerd, want ‘de overheid heeft geen structuur om zo’n initiatief te beheren’, aldus de journalist.

Amerikaanse universiteit

Ook voor het Administratief Centrum zou men andere gebruikers kunnen zoeken. Een Amerikaanse universiteit toonde al interesse.

Maar de juridische situatie maakt een oplossing op korte termijn onmogelijk. Het consortium dat het gebouw neerzette, zegt meer dan 300 miljoen dollar te hebben geïnvesteerd en wil die via internationale arbitrage recupereren.

Voor de huidige regering van DF, die onder leiding staat van de socialist Rodrigo Rollemberg, is het geen optie om van zetel te veranderen en maandelijks miljoenen extra te moeten betalen. De economische crisis en de schaarse overheidsmiddelen laten zo’n verhuizing niet toe.

In Brasilia, waar ook de nationale regering zetelt, wonen 3 miljoen mensen. Dat is zes keer meer dan wat zestig jaar geleden bij de bouw van de stad gepland was.