'Onze afkomst mag onze toekomst niet bepalen’

Etnische minderheden in Groot Brittannië krijgen systematisch te maken met vergaande ongelijkheid en worden nog steeds erg vaak oneerlijk behandeld. Dat bleek uit een rapport van de Britse Commissie voor Gelijkheid en Mensenrechten (EHRC). Vooral de Britten met sub-Saharaanse of Afrikaans‑Caraïbische etniciteit hebben het vaak moeilijker dan de blanke meerderheid.

De ongelijkheid komt voor op elk vlak van hun leven en begint al van jongs af aan. Kinderen van etnische minderheden worden vaker geschorst of van school gestuurd, vooral degene van Afrikaans-Caraïbische afkomst. Bovendien worden de jongeren minder aangemoedigd om aan de prestigieuze Britse universiteiten verder te studeren. Ze worden ook vaak gepest op school op basis van hun etniciteit, afkomst of religie.

Etnische minderheden krijgen met hetzelfde diploma bijna een vierde minder betaald dan de blanke meerderheid.

De jongeren van etnische minderheden die wel verder studeren, behalen vaker diploma’s dan de blanke meerderheid. Ze krijgen echter met hetzelfde diploma bijna een vierde minder betaald dan de blanke meerderheid. Mensen uit een etnische minderheid verdienen over het algemeen minder. De loonkloof is het grootst bij etnische minderheden die ook moslim of sikh zijn. Bovendien is hun werksituatie vaker onzeker. Zo krijgen ze bijvoorbeeld vaker ongewild tijdelijke contracten.

De werkloosheid is dubbel zo hoog bij etnische minderheden, ook bij de groep met een diploma. De jongerenwerkloosheid bij etnische minderheden steeg met bijna 50 procent sinds 2010, terwijl ze bij de blanke meerderheid lichtjes daalde. Mensen van een etnische minderheid die ook moslim zijn, ervaren de grootste werkloosheid. De etnische minderheden hebben dan ook twee keer meer kans om in armoede te leven. Ze wonen vaker in slechtere huisvesting.

Weinig vertegenwoordiging

Etnische minderheden zijn ook vaker het slachtoffer van misdaad, zowel volwassenen als kinderen. Mensen met een donkere huidskleur lopen zelfs twee keer meer kans om vermoord te worden. Haatmisdrijven – meer dan 50.000 in Engeland en Wales tussen 2014 en 2015 – hebben in vier van de vijf gevallen te maken met etniciteit.

De etnische meerderheden geven dan ook meer aan zich onveilig te voelen in hun huis of buurt dan de blanke meerderheid. Zo maken ze zich meer zorgen om beroofd of aangevallen te worden. Bovendien lopen ze een hoger risico op een slechtere mentale gezondheid. Er worden ook veel meer mensen van de etnische minderheden onvrijwillige opgenomen in psychiatrische instellingen. Sub-Saharaanse vrouwen hebben zelfs zeven keer meer kans dan de blanke meerderheid.

Het Britse rechtssysteem behandelt de etnische minderheden vaak veel harder dan de blanke meerderheid. Zo worden ze tot drie keer meer vervolgd en veroordeeld, en komen ze er minder vaak vanaf met een waarschuwing of een berisping.

Ze worden tot drie keer meer vervolgd en veroordeeld, en komen er minder vaak vanaf met een waarschuwing of een berisping.

Bovendien hebben ze vier keer meer kans dat de politie hen tegenhoudt en fouilleert. Dat zorgt voor meer spanning tussen de politie en de etnische minderheden, die op de lange duur hun vertrouwen in het rechtssysteem verliezen.

Ondanks een kleine vooruitgang, maken etnische minderheden nog steeds maar een kleine zes procent uit van de werknemers in het parlement en bij de politie. Ze bekleden ook minder vaak de hogere posities. Zo worden de 14 procent minderheden van de Britse bevolking bijzonder weinig gerepresenteerd.

Nieuwe strategie

Het rapport schets een ‘alarmerend beeld’, volgens David Isaac, hoofd van de EHRC. ‘Het rapport toont echt aan hoe fel ongelijkheid nog aanwezig is in onze samenleving’, zegt hij. ‘We moeten werken aan een eerlijke maatschappij waar iedereen gelijke kansen krijgt. Onze afkomst mag niet onze toekomst bepalen.’

‘Voor mensen van een etnische minderheid voelt het vaak alsof ze in een andere wereld leven.’

‘Jammer genoeg zijn we daar nog ver vanaf’, stelt hij. ‘Voor mensen van een etnische minderheid voelt het vaak alsof ze in een andere wereld leven. We moeten dubbel zoveel moeite doen om dit aan te pakken.’

Volgens de EHRC moet het Verenigd Koninkrijk dan ook dringend een nieuwe strategie bedenken om de ongelijkheid tegen te gaan. De EHRC raadt onder andere aan dat ze politieagenten monitoren om erop toe te zien dat ze niemand discrimineren, en dat ze de haatmisdrijven beter bestraffen.

Premier Theresa May had al beloofd dat ze de ongelijkheid ging aanpakken. ‘Dat is bemoedigend’, zegt Isaac. ‘Het is wel essentieel dat de Britse overheid dat ook in de praktijk brengt.’