EU sancties tegen illegaal vissen in Filipijnen en Papoea-Nieuw Guinea

Vissen van de Pacific

Tijdens een persconferentie in Brussel verklaarde Maria Damanaki, de Europese commissaris voor Maritieme Zaken en Visserij, dat de EU geen vis meer zou importeren uit beide landen als ze in hun wetgeving omtrent visserij de Europese voorschriften niet volgen.

‘We hebben twee grote vissersnaties - de Filipijnen en Papoea-Nieuw Guinea - een gele kaart gegeven als een strenge waarschuwing. Onze grondige analyse wees erop dat deze landen onvoldoende optreden tegen illegale visserij’, verklaarde Damanaki.

‘De helft van de tonijnen die in de Pacific gevangen worden, eindigen op ons bord in Europa. Wat daar gebeurt zijn dus ook onze zaken. Duurzaam vissen in de Stille Oceaan betekent duurzaamheid bij ons.’

Gelegenheidsvlag

Heimelijk wordt elk jaar zo’n 11 tot 26 miljoen ton vis gevangen. Over welke schepen het gaat is niet makkelijk te bepalen, velen varen onder een “gelegenheidsvlag”. Daarbij registreert het schip zich bij een ander land dan de eigenaars van het schip, om zo de wetgeving van eigen land te omzeilen. Deze illegale visserspraktijken zijn niet alleen een bedreiging voor lokale vissers, maar ook voor het ecosysteem door overbevissing en bijvangst.

Het onwettige vissen, ook gekend als “Illegal, unreported and unregulated fishing” (IUU) gebeurt in de Stille Oceaan door grote schepen, soms van grote bedrijven uit landen als Zuid-Korea, maar soms ook van landen uit de regio als de Filipijnen, Cambodia en Indonesië.

Volgens Mark Dia, de Campagneleider van Regionale Oceanen van Greenpeace in Zuidoost-Azië, is het moeilijk te bepalen hoeveel visserijen hun schepen naar de Stille Oceaan sturen. Het is ook niet makkelijk om te bepalen of ze inderdaad deelnemen aan IUU.

‘Het is een ontzettend grote oceaan, waar de handhaving gelimiteerd is. Vanuit onze eigen schepen hebben we verschillende incidenten gezien en gerapporteerd. De meeste van die schepen in de Pacific waren Filipijnse schepen, of schepen met een Cambodiaanse of Indonesische vlag. We weten dat sommige Europese schepen, zoals Spaanse vloten, actief zijn in de regio, maar we hebben hen nooit kunnen betrappen op IUU- activiteiten. Dit wil echter niet zeggen dat ze zich hier niet aan bezondigen.’

Dat ook Papoea-Nieuw Guinea de gele kaart kreeg van de EU, heeft volgens Mark Dia mogelijk te maken met het hoge aantal schepen met een Filipijnse vlag in hun zeeën. ‘Omdat er geen vis meer is in de zee van de Filipijnen, trekken alle schepen daarheen.’

Transparantie tegen piraterij

De Filipijnen zijn de grootste leverancier van vis aan Europa. Om vis te blijven leveren aan de EU moet het land de internationale normen tegen IUU goedkeuren. De presidentiële woordvoerder van de Filipijnen, Edwin Lacierda, zegt dat de secretaris van landbouw Alcala het al besproken had met de EU delegatie. Hij zei ook dat de Filippijnse overheid het eens is met de EU over duurzaam vissen en dat het Filipijnse Departement van Landbouw, samen met het Bureau van Visserij en Aquatische Middelen, al een reeks maatregelen getroffen heeft.

Mark Dia is positief over de reactie van de Filipijnen. ‘We zijn zeer tevreden dat de Filipijnse overheid concrete stappen heeft ondernomen om het probleem aan te pakken. Maar de gele kaart toont aan dat de inspanningen niet genoeg waren. Wij hebben al langer de Filipijnen aangemoedigd om een positieve invloed uit te stralen  in internationale vissersorganisaties en samen te werken, niet enkel met de EU, maar ook met andere landen in de Pacific zoals Indonesië.’

‘Er moeten ernstige maatregelen genomen worden om het probleem aan te kaarten. Zo moet de Filipijnen mechanismen in werking stellen waarmee gecontroleerd kan worden wie wat kan vangen en onder welke vlag. De organisatie moet ook transparant zijn, zodat het makkelijk te controleren is en er samengewerkt kan worden met andere landen en organisaties.’