Infrastructuur staat weer op de investeringskaart

Het Global Infrastructure Initiative, waarover zondag overeenstemming werd bereikt tijdens de top van de G20 in het Australische Brisbane, richt zich op het creëren van een goed investeringsklimaat voor grote buitenlandse investeerders en helpt regeringen financiers te vinden.

Volgens sommigen kan het programma zo’n 2 biljoen dollar mobiliseren aan nieuwe investeringen in de komende vijftien jaar. Dat geld zou beschikbaar komen voor elektriciteitsnetwerken, wegen, bruggen, havens en andere grote projecten. De G20 is de belangrijkste multilaterale groep belast met het stimuleren van economische samenwerking. De lidstaten van de groep zijn goed voor 85 procent van het wereldwijde bruto binnenlandse product (bbp).

De impuls voor infrastructuur, gericht op grote institutionele investeerders zoals banken en pensioenfondsen, is onderdeel van een breder doel om economische groei te bevorderen. Het is de bedoeling kapitaal voor de lange termijn aan te trekken. In ontwikkelingslanden alleen al kan de extra financieringsbehoefte voor infrastructuur oplopen tot een biljoen dollar per jaar. Momenteel investeren regeringen slechts de helft van dat bedrag.

Onduidelijkheid

Tussen 2012 en vorig jaar namen investeringen af met bijna 20 procent.

De private sector keerde zich in de afgelopen jaren af van infrastructuur in ontwikkelingslanden en opkomende economieën. Tussen 2012 en vorig jaar namen die investeringen af met bijna 20 procent tot 150 miljard dollar, volgens de Wereldbank. Zowel in industrielanden als in ontwikkelingslanden bestaan “stremmingen” op het gebied van infrastructuur en het nieuwe initiatief erkent dat, zegt Scott Morris van het Center for Global Development, een denktank in Washington. ‘Vanuit donorperspectief, betekent dit dat er beter geluisterd wordt naar waar landen werkelijk om vragen.’

Toch, zegt Morris, blijft het onduidelijk wat precies de uitkomsten zullen zijn van het Global Infrastructure Initiative. ‘De G20 heeft duidelijk de intentie om prioriteit te geven aan investeringen in infrastructuur, maar het is moeilijk om erachter te komen op welke terreinen de prioriteiten precies liggen.’

Het Global Infrastructure Initiative is het laatste in een reeks infrastructuurprogramma’s die in de afgelopen weken werden aangekondigd op multilateraal niveau. Begin oktober kondigde de Wereldbank de Global Infrastructure Facility aan, een project dat sterk lijkt op het G20-initiatief. Eind oktober kondigde de Chinese regering de oprichting van een nieuwe Aziatische Investeringsbank voor Infrastructuur aan, de AIIB (Asian Infrastructure Investment Bank).

Velen suggereerden in de afgelopen dagen dat initiatieven van de Wereldbank en de G20 gemotiveerd werden door de groeiende invloed van China. Maar tot nu toe is er weinig duidelijkheid over de strategie van het project van de G20. ‘Nu er al zoveel initiatieven zijn, vraag ik me af of het nieuwe G20-project niet tot verwarring zal leiden’, zegt Morris. ‘Het is momenteel lastig om te zien hoe de verantwoordelijkheden verdeeld zijn tussen de infrastructuurprojecten van de G20 en de Wereldbank. Het verschil tussen deze twee projecten en de AIIB, is dat de Chinezen daadwerkelijk kapitaal aanbieden voor investeringen.’

Milieugevolgen

Burgerorganisaties vragen zich verder af of het Global Infrastructure Initiative voorziet in regelgeving om de milieuschade van de projecten te beperken. ‘Private investeringen in infrastructuur zijn cruciaal om het financieringstekort te verkleinen en tegemoet te komen aan menselijke behoeften’, zegt Lise Johnson van het Columbia Center on Sustainable Development van de Columbia University.

‘Het initiatief van de G20 is een belangrijke stap van regeringen om de benodigde investeringen aan te trekken. Het is echter van groot belang dat er procedures en praktijken ontwikkeld worden die niet alleen de ontwikkeling van infrastrucuur bevorderen, maar ook garanderen dat de projecten sociaal, economisch en milieuopzicht duurzaam zijn’, zegt Johnson.