Veel eilanden mogelijk al rond 2050 onbewoonbaar

Overstromingen hebben niet alleen impact op de infrastructuur en habitat, ze maken zoetwaterbronnen ook onbruikbaar. 

De meeste atollen zijn te vinden in de Pacifische en Indische Oceaan. De onderzoekers baseren hun conclusies op onderzoek op de Marshalleilanden, een eilandengroep die meer dan 1100 laaggelegen eilanden op 29 atollen telt. 

Ze keken naar verschillende klimaatscenario’s en berekenden daarbij de impact van de zeespiegelstijging en overstromingen. De bevindingen zijn volgens hen ook van toepassing op andere eilandgroepen in de wereld, omdat die meestal een soortgelijke morfologie en structuur hebben en in veel gevallen nog lager liggen.

Broeikasgassen

‘We verwachten dat het drinkwater op de eilanden midden deze eeuw ondrinkbaar zal zijn.’

‘Het moment waarop drinkwater op het grootste deel van de eilanden niet meer beschikbaar is, verwachten we al rond het midden van de 21ste eeuw’, zegt Curt Sorlazzi, geoloog bij de USGS, de Amerikaanse Geologische Onderzoeksdienst, een overheidsinstelling.

Op grond van eerdere studies werd geconcludeerd dat laaggelegen eilanden pas tegen het einde van de 21ste eeuw te maken krijgen met minimale gevolgen van overstromingen. Bij die studies is volgens Sorlazzi echter niet gekeken naar extra schade door stormwater en golven die de eilanden overspoelen, en ook niet naar de gevolgen voor het drinkwater.

Hij zegt dat niet alleen bewoonde eilanden van de Marshalleilanden risico lopen, maar ook die van de Caroline-eilanden, Cookeilanden, Gilberteilanden, Line-eilanden, Genootschapseilanden, Spratly-eilanden, Malediven, Seychellen en de Noordwestelijke Hawaïaanse eilanden.

Al deze eilanden dreigen onbewoonbaar te worden als de huidige uitstoot van broeikasgassen niet daalt.

Regenwater

Een belangrijke bron van zoet water voor bevolkte atollen is de regen die wordt opgenomen door de grond en daar als een laag blijft liggen boven het dikkere zoute water. Als atollen in de komende decennia jaarlijks overspoeld worden door zeewater, is de impact dusdanig dat het al tussen 2030 en 2060 moeilijk wordt er te blijven wonen.

Naast de USGS werkten aan de studie onderzoekers mee van Deltares, de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) en de Universiteit van Hawaï.