Empathisch vermogen + politiek bewustzijn = gelukkige verjaardag!

KRAS, dat elk jaar een discussie- en rollenspel organiseert in de Kamer en het Vlaams Parlement en vroeger het Scholierenparlement heette, viert vandaag zijn veertigste verjaardag. Het is een initiatief van Globelink, een landelijke jeugddienst die samen met jongeren projecten met een duurzame en mondiale invalshoek uit de grond stampt en hen zo doet nadenken over de wereld waarin wij leven.

KRAS brengt jongeren van de derde graad secundair onderwijs vanuit alle hoeken van Vlaanderen bijeen om te discussiëren rond één thema. Dit jaar is het thema “bezit.” De bedoeling is dat de jongeren in de huid kruipen van verschillende partijen, zich inleven in hun rol en anderen overtuigen van hun gelijk. Zo leren ze om te debatteren door sterke argumenten naar voren te brengen en krijgen ze inzicht in mondiale problemen en mechanismen.

Het debatspel duurt een heel schooljaar. De eerste debatten en zittingen worden in de klas gehouden. Op het einde wordt een slotzitting, het Plenum (b)XL genaamd, gehouden op een officiële gelegenheid, bijgewoond door politici en experts. Tijdens het slotdebat worden conclusies getrokken en aanbevelingen gegeven aan de aanwezige specialisten en beleidsmakers. Dit jaar vindt het slotevenement plaats in de Kamer, de Senaat en het Vlaams Parlement. Onder andere Jan Peumans, Siegfried Bracke en Kris Peeters zullen het Plenum (b)XL bijwonen.

‘De jongeren krijgen inzichten in het politieke spelletje en ze leren om thema’s vanuit verschillende standpunten te bekijken.’

Naar aanleiding van de veertigste verjaardag sprokkelde MO* enkele getuigenissen van oud-deelnemers en vrijwilligers bij elkaar.

Johan Daniels heeft zoveel plezier gehad bij KRAS in 2003 dat hij als vrijwilliger meehelpt:
‘KRAS is absoluut een aanrader voor iedereen. Ik heb geleerd mijn mening juist te structureren en het belang van luisteren naar je tegenpartij. Wat ik eigenlijk het beste van al vond is dat we op een veilige manier leerden te debatteren. Doordat we de standpunten van onze rol en niet onze eigen mening moesten verdedigen, was het minder erg om te verliezen. Vandaag onderhandel ik veel voor mijn werk. In het begin was ik echt verbaasd hoe realistisch de debatten van KRAS waren.’

Stefan Lannoo heeft jaren als vrijwilliger voor KRAS gewerkt en bevestigt de verbazing van Johan: ‘We maakten er een erezaak van om telkens de link te leggen tussen het “spel” en de realiteit. We nodigden experten uit die dienst deden als “beoordelaars.” Zij beoordeelden of de leerlingen hun rol goed uitvoerden, of de discussies te vergelijken waren met hoe het er in de “echte wereld” aan toeging en of de gevonden resolutie plausibel was. Dankzij het spel krijgen de jongeren inzichten in het politieke spelletje en leren ze om thema’s vanuit verschillende standpunten te bekijken. Wat hen leert begrip op te brengen voor andere standpunten en zelf een genuanceerdere opinie op te bouwen.’

Lowie Scheerlinck deed als zestienjarige gemotiveerd mee met het Scholierenparlement. Als leraar Frans en geschiedenis is hij nu een geëngageerde begeleider van KRAS:

‘Ik weet nog dat we in guerilla-outfit opdaagden terwijl we antikapitalistische leuzen scandeerden als we in de huid moesten kruipen van de Colombiaanse FARC-strijders (lacht). Voor ons was het een spel, maar wel enorm verrijkend. Je houdt er een maatschappijkritisch beeld aan over. Je leert op een humane manier in discussie treden, niet onbelangrijk als puber. Vandaag zie ik het als leraar en begeleider bij KRAS als mijn opdracht om mijn leerlingen te doen nadenken over de verrechtsing en het egoïsme van de maatschappij. Het inlevingsvermogen dat ze moeten tentoonspreiden opent soms hun ogen.’

‘Het zijn de leerkrachten en begeleiders die het concept groot maken.’

Wilfried Defillet en Raf Allaert zijn wereldverbeteraars van de oude stempel. Zij hebben als ontwikkelingswerkers in respectievelijk Rwanda en Centraal-Amerika gewerkt. Vanuit dat engagement hebben zij het Scholierenparlement tijdens de jaren tachtig groot gemaakt in heel Vlaanderen, al wilt Raf dat zelf niet horen: ‘Het zijn de leerkrachten en begeleiders die het concept groot maken. Het was fantastisch om te zien hoe zij elk jaar gemotiveerd deelnamen en hun leerlingen enthousiasmeerden. Ik vind het nog steeds een fantastische methodiek om jongeren politiek bewustzijn en empathisch vermogen bij te brengen.’

Wilfried draagt KRAS en zijn tijd bij het Scholierenparlement ook nog steeds een warm hart toe: ‘De grote verdienste van het concept is voor mij dat het jonge geesten bewust maakt van de grote mechanismen die bepalend zijn voor de status quo en dat is geen evidente opdracht. Het was interessant om te zien hoe de leerlingen in het begin vaak lacherig deden over het project. Naarmate het vorderde zag je ze vaak zeer ernstig hun rol spelen en bevlogen debatteren. Als ik terugdenk aan het Scholierenparlement denk ik ook aan de nabesprekingen in de kroeg. Als we begonnen te filosoferen over hoe we de wereld gingen veranderen, bleven we tot in de vroege uurtjes op café (lacht). Fantastische tijd!’

Het concept van KRAS en voorheen het Scholierenparlement heeft duidelijk een positieve impact op de deelnemers en begeleiders. Empathisch vermogen, andere meningen confronteren met argumenten en globaal politiek inzicht zijn cruciale eigenschappen voor jonge geesten. Gelukkige verjaardag KRAS.