De bevlekte ontvangenis van Donald Trump

Als presidentskandidaat in Amerika is de openlijke omarming van het geloof ontzettend van tel. En des te meer als Republikein. In 2014 besloegen conservatieve, evangelische christenen ongeveer één vierde van het Amerikaanse electoraat. Het hoeft weinig te verbazen dat dit kwart overweldigend voor de Republikeinse partij stemt. 34 procent van de Republikeinse kiezers identificeerden zich als strenggelovige Protestanten in maart vorig jaar. Hun belang voor de Republikeinse genomineerde kan nauwelijks onderschat worden.

Toch deed Trump onwaarschijnlijk weinig moeite om hen van enige goddelijke inspiratie te overtuigen. In de twaalf presidentiële voorverkiezingsdebatten die de Republikeinen organiseerden tussen augustus 2015 en maart 2016 liet Trump niet één keer de naam ‘God’ vallen – iets wat in die debatten ongeveer elke twintig minuten gebeurde. Signaalwoorden als ‘Christendom’, ‘geloof’ of ‘Bijbel’, die traditioneel de evangelische aandacht captiveren, bleven evenzeer opvallend afwezig. Wat het gezin betreft, dé pilaar van de evangelische wereldvisie, wijdden slechts twee van zestien andere Republikeinse kandidaten minder praatjes aan de deugden van het gezin dan Trump.

Als presidentskandidaat in Amerika is de openlijke omarming van het geloof ontzettend van tel.

‘The Donald’ heeft lang uitzonderlijk weinig moeite gedaan om gelovige kiezers te bekoren en dat begon stilaan sporen te vertonen. Een Pew poll uit januari eerder dit jaar toonde aan dat slechts 30 procent van de Amerikaanse kiezers geloofde dat Trump “enigszins” gelovig was. Zelfs goddeloze socialist Bernie Sanders bracht het er nog beter vanaf met 40 procent.

Michael Wear, verantwoordelijk voor Obama’s toenadering tot religieuze kiezers in 2012, zei onlangs dat “de lat nog nooit zo laag gelegen heeft” voor Democraten om religieus-conservatieven van de Republikeinen af te snoepen.

Religieuze voormannen

En dat hebben ze geweten in de Trump Tower. Sinds hij de facto de Republikeinse nominatie in handen kreeg, spaarde Trump tijd noch moeite om zijn schade, opgelopen in evangelische kringen, in te halen. Enige tijd geleden ging hij systematisch de steun opzoeken van religieuze leiders in Amerika.

Trump was eindelijk in zijn hart, volgens Dobson, “een band met Christus aangegaan”.

In mei kreeg hij de steun Jerry Falwell Jr., zoon van Sr. die in de jaren ’80 Ronald Reagan hielp verkozen geraken met zijn Moral Majority.

In juni riep Trump een duizendtal religieuze voormannen bijeen in zijn hoofdkwartier, waar hij de belofte maakte een evangelische adviesraad op te richten indien hij tot president verkozen werd.

James Dobson, die ooit “de meest invloedrijke evangelische leider in de V.S.” genoemd werd door Time, was erbij en gaf Trump zijn zegen. Trump was eindelijk in zijn hart, volgens Dobson, “een band met Christus aangegaan”.

Evangelische Veep

De kers op Trumps diepgelovige taart moest nog komen, weliswaar. Geen enkel manoeuvre zou meer in staat zijn om Trump zich in het stof te laten werpen voor evangelische kiezers dan diens keuze voor vice-president. Er werd wederom op veilig gespeeld. Voor de hand liggende keuzes als Gingrich en Christie werden afgewimpeld en in de plaats werd gekozen voor de underdog, gouverneur Mike Pence. Pence werd getipt als een bijzonder goede keuze voor het evangelische electoraat, onder andere dankzij controversiële en discriminatoire wetgeving inzake holebi-rechten in zijn thuisstaat Indiana.

Trump heeft nog een lange lijdensweg te gaan.

Trump heeft nog een lange lijdensweg te gaan. Momenteel leidt hij Hillary met een minimale 49 tegenover 45 procent onder diepgelovigen in de meeste recente Pew pol.

Het opvallende gegeven hieraan is niet zozeer dat hij aan de leiding staat, maar wel de miserabele voorsprong die hij heeft op Clinton: louter 4 procent. Normaal is de ‘God gap’ tussen Democratische en Republikeinse kandidaten ettelijke malen groter. Het wordt interessant om te zien hoe Trump zijn blazoen tracht op te kuisen in de komende maanden, in een poging om diepgelovige Amerikaanse kiezers voor zijn kar te spannen in November.